садаліт, ‑у, М ‑ліце, м.

Мінерал з класа сілікатаў, сінія разнавіднасці якога з’яўляюцца каштоўнымі камянямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

серыцыт, ‑у, М ‑цыце, м.

Мінерал, тонкалускаватая з шаўкавістым бляскам або валакністая разнавіднасць каліевай слюды.

[Ад лац. sericus — шаўковы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сільвін, ‑у, м.

Празрысты мінерал, падобны да каменнай солі, горка-салёны на смак; хлорысты калій.

[Фр. sylvine.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уваравіт, ‑у, М ‑віце, м.

Мінерал ізумрудна-зялёнага колеру з групы гранатаў з дамешкай хрому.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цынкіт, ‑у, М ‑кіце, м.

Мінерал чырвонага колеру, цынкавая руда, якая служыць для атрымання цынку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шунгіт, ‑у, М ‑гіце, м.

Мінерал чорнага або матава-шэрага колеру, падобны на антрацыт, графіт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Minerál

n -s, -e i -li¦en мінера́л; pl вы́капні

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ангідрыт, ‑у, М ‑рыце, м.

Мінерал (бязводны сернакіслы кальцый), які ў злучэнні з вадой дае гіне.

[Ад грэч. an — без- і hydrōr — вада.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лазурыт, ‑у, М ‑рыце, м.

Мінерал сіняга колеру; выкарыстоўваецца для дробных вырабаў, упрыгожанняў, прыгатавання фарбаў (ультрамарыну).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сфалерыт, ‑у, М ‑рыце, м.

Мінерал, звычайна карычневага або чорнага колеру з алмазным бляскам; цынкавая падманка.

[Ад грэч. sphaleros — зманлівы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)