Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
бо́ўтаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм.
1. Рухаць чым‑н. у вадкасці; мяшаць, перамешваць што‑н. вадкае; плюхаць. Ціха ля агню, толькі трашчыць вогнішча ды ў лозах у вадзе, што злецілася, боўтае рыба.Пташнікаў.На ім [ўслоне] стаяла дзежка цеста, І апалонік то і дзела Па дзежцы боўтаў жвава, смела.Колас.Лыжкаю, якую бывалыя рукі лыкам прывязалі да галінкі, .. [Пархвеныч] боўтае ў вядзёрку, збірае накіп з юшкі. Накіпу ўжо і няма, а ён усё боўтае ды боўтае лыжкаю.Карамазаў.
2.чым. Рабіць рухі чым‑н. звешаным. Падлубны ціхенька пасвістваў, боўтаючы нагамі пад лавай.Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Размары́н1 ’вечназялёная духмяная расліна’ (Некр. і Байк.), ст.-бел.розмаринъ (1710), рус.розмари́н, розмари́н, польск.rozmaryn, чэш.rozmarýna, славац.rozmarín, в.-луж.rósmarja, н.-луж.rosmar(i)ja, славен.rọ̑žmarin, харв.rozma(ri)n. Праз ням.Rosmarin з лац.rōsmarīnus ’тс’ < rōs marīnus ’марская раса’.
Размары́н2 ’стома’ (КЭС). Назоўнік, утвораны ад дзеяслова размары́ць ’давесці да расслабленага, санлівага стану’, як ме́шань ад мяша́ць. Гл. ма́рыць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
toss
[tɔs]1.
v.t., tossed or (Poet.) tost
1) кі́даць, падкіда́ць
to toss a ball — падкіда́ць мя́чык
to toss a coin — гуля́ць у арля́нку; кі́даць жэ́рабя
2) шуга́ць, кі́даць
The ship was tossed by the heavy waves — Карабе́ль шуга́ла на магу́тных хвалях
3) ускі́дваць
She tossed her head — Яна́ ўскі́нула галаву́
4) мяша́ць, падкіда́ючы
to toss a salad — мяша́ць сала́ту, падкіда́ючы
2.
v.i.
кі́дацца ў ло́жку
3.
n.
1) кідо́к -ка́m.
2) кі́даньне, падкіда́ньне n.
•
- toss off
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
poke2[pəʊk]v. со́ваць, шту́рхаць, ты́каць;
poke the fireмяша́ць, варушы́ць вуго́лле;
He poked his head out of the window. Ён высунуў галаву ў акно.
♦
poke fun at smb./smth. высме́йваць каго́-н./што-н.; жартава́ць, насміха́цца з каго́-н./чаго́-н.;
poke one’s nose into smth./smb.’s affairsinfml со́ваць свой нос у чужы́я спра́вы, уме́швацца ў што-н.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
stir2[stɜ:]v.
1. варушы́ць; варушы́цца;
The wind stirred the leaves. Вецер варушыў лісце;
Don’t stir! Не варушыся!
2.мяша́ць, разме́шваць;
stir one’s tea паме́шваць гарба́ту
3. узруша́ць, узру́шваць, хвалява́ць;
stir the blood хвалява́ць кроў; выкліка́ць энтузія́зм;
stir smb.’s wrаth выкліка́ць чый-н. гнеў
stir up[ˌstɜ:rˈʌp]phr. v. раздзьму́ць (сварку), узбужда́ць (зацікаўленасць);
He needs stirring up. Яго трэба разварушыць.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
плю́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
1. Тое, што і плюхнуцца. Бутэлька не разбілася, а плюхнула ў ваду.Карпюк.Плюхнуў Даніла ў крэсла ля Дзерашавага стала, аж тое з скогатам адсунулася.Шынклер.Збоку, так пачулася Ігнату, плюхнула вада, нібы хто ідзе непадалёк побач з дарогай.Галавач.Дзесь у чаротах плюхне качка. Па лозах пройдзе вецярок...Іверс.
2.што або чаго. Разм. Рэзкім рухам выліць ваду, вадкасць. Жанчына не адказала, высыпала бульбу з мяшка ў цабэрак, плюхнула туды вады вядро і пачала ажагом мяшаць.Лобан.// Наліць невялікую колькасць. Калі Тарасюку плюхнулі баланды, ён падхапіў бляшанку і вымеркаваў так, каб сесці поруч з пакалечаным палонным.С. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
mieszać
miesza|ć
незак.
1.мяшаць; перамешваць;
~ć łyżką — мяшаць лыжкаю;
2. змешваць, прымешваць, дамешваць;
~ć sok z wodą — змешваць сок з вадой;
3. блытаць, пераблытваць;
4.перан. умешваць; ублытваць;
nie ~jcie mnie w tę sprawę — не ўблытвайце (не ўмешвайце) мяне ў гэту справу;
5. бянтэжыць;
~ła go swoją pewnością siebie — яна бянтэжыла яго сваёй самаўпэўненасцю;
~ć szyki перан. блытаць карты
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Вы́мерхацца ’прагаладацца, аслабець ад вялікай затраты сілы’ (БРС, Касп., Янк. III, Касп., Мат. Гом.), вы́мірьхацца ’тс’ (З нар. сл., маг.), вы́мяркацца ’захацець есці пасля хадзьбы’ (Бір. Дзярж.), виме́рхувать, ви́мерхать ’стаміцца’ (Ліс.). Укр.ви́мерховати ’прагаладацца’; параўн. таксама польск.merchać, myrchać ’раскідваць, мяшаць салому, прыводзіць яе да непрыгоднасці’. У беларускай мове, відавочна, запазычанне з укр., дзе яно ўтворана ад дыял.ме́рха, ми́рха ’падла’. Параўн. таксама чэш.mrcha ’кляча’; ’падла; сцерва (лаянка)’, польск.marcha, mercha ’кляча; сцерва’, славен.mrha (лаянка), запазычаныя з с.-н.-ням.marhe ’конь, кляча’ (Брукнер, 322; Клюге, 1960, 454, 463; Махэк₂, 379).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Матлашы́ць, мотлошы́ты ’рваць на шматкі, прыводзіць у бязладны стан’, ’біць, дубасіць, нішчыць’ (ТСБМ, Клім.), ’махаць рукамі’ (ваўк., Сл. ПЗБ). Укр.мотлоши́ти ’тс’, рус., кур.мо́тлах ’анучы, акраўкі, дробныя кавалкі чаго-небудзь’, польск.motłoszyć ’трэсці, тармасіць, драць, рваць, ціснуць’, чэш.matlati ’мяшаць’, ’ціснуць, блытаць, збіваць з толку’, matlanina, matloch ’сумесь’, ’нясмачная каша’, мар.matlocha ’мямля’, motrchati ’збіваць з толку, прыводзіць у бязлад’. Да прасл.matati ’хлусіць’, якое з’яўляецца інтэнсівам на ‑t‑ ад асновы *mā‑ (параўн. мані́ць, ма́ра), роднасным да якога будзе лат.ap‑māt ’махаць’ (Махэк₂, 354). Да мата́ць (гл.).