варкатлі́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які любіць варкатаць.

2. Ціхі, мяккі, пяшчотны (пра голас).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэ́зій, ‑ю, м.

Хімічны элемент, вельмі мяккі светлы метал з залаціста-жоўтым адценнем.

[Ад лац. caesius — блакітны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pappy

[ˈpæpi]

adj.

мя́ккі, як мя́зга

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

мача́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Жмут мачал або якіх-н. валокнаў для мыцця, змывання гразі і пад.; наогул мяккі выраб, прызначаны для мыцця чаго-н.

|| прым. мача́лкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ліры́чны, -ая, -ае.

1. гл. лірыка.

2. Прасякнуты лірызмам (у 2 знач.).

Л. тон.

3. Пра голас спевака: мяккі, прыемны па тэмбры.

Л. тэнар.

|| наз. ліры́чнасць, -і, ж. (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

powdery [ˈpaʊdəri] adj.

1. парашкападо́бны

2. рассы́пісты; мя́ккі; ры́хлы

3. прыцяру́шаны; прыпу́драны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

genial [ˈdʒi:niəl] adj.

1. до́бры; прыве́тлівы, прыя́зны

2. цёплы, мя́ккі (пра клімат)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ *Мякошы, мякошый ’мяккі’ (гарад., Нар. лекс.) паводле суфікса ‑ош‑ аб’ядноўваецца з рус. валаг., арханг. мякошень‑ кий ’вельмі мяккі’ у^ паўн.-бел.-паўн.-рус. ізалексу. Да мяккі (гл.). Аб суфіксе ‑oh гл. Слаўскі, SP, 1, 78.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мякка...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «мяккі», напрыклад: мяккасардэчны, мяккацелы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

на́трый, ‑ю, м.

Хімічны элемент, мяккі шчолачны метал серабрыста-белага колеру. Хлорысты натрый. Вуглякіслы натрый.

[Лац. natrium.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)