заўко́маўскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да заўкома, належыць яму. Заўкомаўская маёмасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мот, ‑а, М моце, м.

Той, хто неразумна траціць, матае грошы, маёмасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

страхава́льнік, ‑а, м.

Асоба або ўстанова, якая страхуе сябе або сваю маёмасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мата́ць², -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., што (разм.).

Неэканомна, неразумна траціць грошы, маёмасць.

|| зак. прамата́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны і размата́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны.

|| наз. мата́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

vend [vend] v. fml law гандлява́ць (асабліва ўразнос); прадава́ць (нерухомую маёмасць)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прома́тываться разг.

1. (разоряться) прамо́твацца, прамо́тваць гро́шы, маёмасць і да таго́ падо́бнае, праманта́чваць гро́шы, маёмасць і да таго́ падо́бнае;

2. страд. мата́цца, прамо́твацца, праманта́чвацца; см. прома́тывать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пеку́лій

(лац. peculium = уласнасць, маёмасць)

маёмасць, якая выдзялялася галавой сям’і ў карыстанне яе членам у Стараж. Рыме.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

property [ˈprɒpəti] n.

1. ула́снасць, маёмасць;

public/personal property грама́дская/асабі́стая ўла́снасць

2. нерухо́мая маёмасць (дом, зямля)

3. уласці́васць, я́касць;

medical properties of plants ле́кавыя я́касці раслі́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прыз², -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

Захопленае ў марской вайне судна або іншая маёмасць, якія па міжнародным праве пераходзяць ва ўласнасць таго, хто іх захапіў.

|| прым. прызавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шкі́пер, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Капітан несамаходнага карабля.

2. Капітан камерцыйнага судна (уст.).

3. На марскіх суднах: асоба, адказная за маёмасць на палубе.

|| прым. шкі́перскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)