Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
уце́рцісов.
1. втере́ть;
у. мазь — втере́ть мазь;
2. утере́ть, вы́тереть;
у. твар — утере́ть (вы́тереть) лицо́;
◊ у. нос — (каму) утере́ть нос (кому);
у. слёзы — утере́ть (осуши́ть) слёзы
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
salve1[sælv]n. гаю́чая мазь; крэм;
lip salve губна́я пама́да;
a salve dressing павя́зка з ма́ззю
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
wax1[wæks]n.
1. воск, парафі́н;
ski wax лы́жная мазь
2. васко́вая фігу́ра; све́чка з во́ску
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Мазі́ла1 ’хто няўмела піша, малюе’, ’хто часта робіць промахі ў стральбе, гульні’ (ТСБМ, капыл., Нар. словатв.). Да ма́заць (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко (Афікс. наз., 42), Карскі (2–3, 24–25), Слаўскі (SP, 1, 104).
Мазі́ла2, мазі́ло, мазі́лка ’кавалачак сала або тлушчу для падмазвання патэльні’ (Вешт., Касп.), (пагард.) ’мазь, замазка’ (З нар. сл., ТС), укр.мазило ’матэрыял, якім мажуць’, ’прыстасаванне, якім мажуць’, рус.наўг., цвяр.мазила ’румяна’, польск.mazidło ’мазь’, славен.mazílo ’мазь’, ’хабар’; макед., балг.мазило ’мазь’, ’змазка’. Прасл.mazidlo, якое ўтворана ад mazati > ма́заць (гл.). (Карскі 2-3, 24; Сцяцко, Афікс. наз., 42; Слаўскі, SP, 1, 113).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
уце́рцісясов.
1. (впитаться при натирании) втере́ться;
мазь до́бра ўце́рлася — мазь хорошо́ втёрлась;
2. (утереть своё лицо) утере́ться, вы́тереться;
3.перен. втере́ться, втеса́ться;
у. ў кампа́нію — втере́ться (втеса́ться) в компа́нию
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падма́зка, ‑і, ДМ ‑зцы, ж.
1.Дзеяннепаводледзеясл. падмазаць (у 1 знач.).
2. Тое, чым падмазваюць што‑н. Влінец быў халодны, ранішні, але Міця, мусіць, не да такіх прывык ў час валацужніцтва. Нават і падмазку з’еў, што трапілася з блінцом.Арочка.А то другі раз аладкі возьмецца [жонка] пячы... Скаварада нагрэлася, сіпіць на ўсю хату, а яна яе падмазкай мазь, мазь.Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Каламазь ’мазь з дзёгцю, смалы і солі для змазвання калёс’ (БРС, ТСБМ, Др.-Падб.), коламазь (Гарэц.; барыс., Сл. паўн.-зах.). Статус слова не вельмі ясны: у гаворках яно прадстаўлена слаба, звычайна для гэтай рэаліі ўжываецца каланіца. Укр.коломазь ’дзёгаць, які збіраецца на восях; наогул дзёгаць і мазь для колаў’, рус. (ярасл., дан., ніжнегар. і інш.) коломазь ’мазь для колаў’, (рыльск., судж., кур., разан.) ’дзёгаць з пылам на козлах’, польск.дыял.kolomaź ’мазь для колаў’, чэш. і ст.-чэш.kolomaz, дыял.kolomàz, славац.kȍlomaz, славен.kolomaz, серб.-харв.kolomaz (RJA, 5, 212, адзначае, што ў адным са старых слоўнікаў была заўвага, што гэта рускае слова). Магчыма і прасл. злучэнне kolo‑maz‑, род лексемы няясны, параўн. Махэк₂, 270.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
змякчэ́нне, ‑я, н.
Дзеяннепаводлезнач.дзеясл. змякчаць — змякчыць; дзеяннеістанпаводлезнач.дзеясл. змякчацца — змякчыцца. Мазь для змякчэння скуры. Змякчэнне пакарання. Змякчэнне міжнароднай напружанасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Ко́ламазь ’мазь для калёс’ (Жыв. сл., ТС, Сл. паўн.-зах., Мат. Маг.). Гл. кола2.