процішкарлятыно́зны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для прафілактыкі і лячэння шкарлятыны; супрацьшкарлятынозны. Процішкарлятынозная вакцына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ампелатэрапі́я, ‑і, ж.

Спец. Выкарыстанне вінаграду для лячэння розных захворванняў; вінаграднае лячэнне.

[Ад грэч. ámpelos — вінаград і therapéia — лячэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анкало́гія, ‑і, ж.

Раздзел медыцыны, які вывучае пухліны і метады іх лячэння.

[Ад грэч. onkis — уздутасць і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залячы́цца, ‑лечыцца; зак.

Разм. Зажыць, загаіцца ў выніку лячэння. Рана хутка залячылася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

водалячэ́нне, ‑я, н.

Сістэма лячэння хворых вадой (ванны, душы, купанне і інш.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэўматало́гія, ‑і, ж.

Раздзел медыцыны, які вывучае рэўматызм і метады яго лячэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сератэрапі́я, ‑і, ж.

Метад лячэння інфекцыйнага захворвання шляхам увядзення хвораму антытаксічнай сывараткі.

[Ад лац. serum — сываратка і грэч. therapeia — лячэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

odwykówka

ж. разм. курс лячэння ад алкагалізму

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

проціра́кавы, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для папярэджання і лячэння рака. Проціракавая барацьба. Проціракавая прафілактыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кардыяло́гія, ‑і, ж.

Галіна медыцыны, якая вывучае сардэчныя хваробы і метады іх лячэння.

[Ад грэч. kardía — сэрца і lógos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)