Verbum

жа́ласлівы, -ая, -ае.

1. Схільны да жаласці, спачування, міласэрнасці.

Жаласлівыя людзі.

2. Сумны, кранальны.

Жаласлівыя песні.

|| наз. жа́ласлівасць, -і, ж.

зброд, -у, М -дзе, м., зб. (разм., пагард.).

Людзі, якія належаць да разбэшчаных, злачынных, антыграмадскіх элементаў.

Усякі з.

Фашысцкі з.

сво́лач, -ы, мн. сво́лачы, свалачэ́й, ж. (разм., лаянк.).

1. Паганец, подлы чалавек.

2. зб. Зброд, подлыя людзі.

Развялося ўсякай сволачы.

мо́ладзь, -і, ж., зб.

Маладое пакаленне, маладыя людзі.

|| прым. мо́ладзевы, -ая, -ае і маладзёжны, -ая, -ае.

М. тэатр.

Маладзёжнае кафэ.

папаму́чыцца, -чуся, -чышся, -чыцца і папаму́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак. (разм.).

Мучыцца доўга, неаднаразова.

Папамучыліся (папамучваліся) людзі, як вёска згарэла.

прадчува́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Чаканне чаго-н., што павінна адбыцца, або чаго-н. невядомага.

Некаторыя людзі вераць прадчуванням.

навако́льны, -ая, -ае.

1. Які знаходзіцца або жыве ў наваколлі; адбываецца навокал каго-, чаго-н.

Навакольная мясцовасць.

Навакольныя людзі.

Навакольныя гукі.

2. у знач. наз. навако́льнае, -ага, н. Тое, што знаходзіцца навокал каго-, чаго-н.

Любавацца навакольным.

3. у знач. наз. навако́льныя, -ых. Людзі, якія акружаюць каго-н.

Абыякавы да навакольных.

насе́лены, -ая, -ае.

Які мае насельніцтва; заселены.

Н. востраў.

○

Населены пункт — агульная назва месцаў, дзе жывуць людзі (горад, вёска і пад.).

то́ўпіцца, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -піцца; незак.

Збірацца дзе-н. вялікай групай, утвараць натоўп.

Каля рэчкі тоўпіліся людзі.

пазгіна́цца, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́ецца; -а́емся, -а́ецеся, -а́юцца; зак.

Сагнуцца — пра ўсіх, многіх.

Людзі пазгіналіся ад сустрэчнага ветру.