гаманлі́вы, -ая, -ае.

1. Які любіць пагаварыць; гаваркі.

Г. хлопец.

2. перан. Шумлівы, звонкі, з пералівамі.

Г. ручай.

|| наз. гаманлі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цеплалюбі́вы, -ая, -ае.

Які баіцца ўздзеяння нізкіх тэмператур, любіць цяпло, жыве ў цяпле, у цёплым клімаце.

Цеплалюбівыя расліны.

|| наз. цеплалюбі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пяву́н, певуна́, мн. певуны́, певуно́ў, м. (разм.).

Той, хто любіць пець, многа спявае.

|| ж. пяву́ха, -і, ДМ -ву́се, мн. -і, -ву́х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маўклі́вы, -ая, -ае.

1. Які не любіць многа гаварыць; немнагаслоўны.

М. чалавек.

2. Зразумелы без слоў.

Маўклівая згода.

|| наз. маўклі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

балбатлі́вы geschwätzig, schwátzhaft; rédselig, rédefreudig (які любіць пагаварыць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фантазёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які любіць фантазіраваць.

|| ж. фантазёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. фантазёрскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

палемі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які ўмее ці любіць палемізаваць.

|| ж. палемі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

argumentative [ˌɑ:gjuˈmentətɪv] adj.

1. які́ любіць спрача́цца

2. спрэ́чны, дыскусі́йны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

idolize, BrE -ise [ˈaɪdəlaɪz] v.

1. абагаўля́ць

2. ве́льмі любі́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

school-marm [ˈsku:lmɑ:m] n. derog. шко́льная наста́ўніца, яка́я лю́біць павуча́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)