ту́фавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да туфу. Туфавая парода. Туфавая лава. // Зроблены з туфу. Туфавы блок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

югасла́вы, ‑аў; адз. югаслаў, ‑лава, м.; югаслаўка, ‑і, ДМ ‑лаўцы; мн. югаслаўкі, ‑лавак; ж.

Насельніцтва Югаславіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Láva

[-va]

f -, -ven мін. ла́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ánklagebank

f -, -bänke ла́ва падсу́дных

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вулка́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Канічная гара з кратарам на вяршыні, праз які час ад часу вывяргаюцца лава, агонь, попел.

Патухлы в.

Дзеючы в.

|| прым. вулкані́чны, -ая, -ае.

Вулканічныя пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

танта́лаў, ‑лава.

У выразе: танталавы мукі — нясцерпныя мукі, што выклікаюцца ўсведамленнем блізкасці жаданай мэты і немагчымасці яе дасягнення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

энкла́ў, ‑лава, м.

Спец. Тэрыторыя або частка тэрыторыі дзяржавы, акружаная з усіх бакоў тэрыторыяй якой‑н. іншай дзяржавы; анклаў.

[Фр. enclave.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

front bench

Brit. пярэ́дня ла́ва ў парля́мэнце

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ла́вка​I (скамья) ла́ва, -вы ж., ла́ўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вулка́н, ‑а, м.

Гара з кратарам на вяршыні, праз які час ад часу вывяргаюцца лава, агонь, попел. Патухлы вулкан. Гразевы вулкан.

[Ад лац. vulcanus — агонь, полымя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)