channel [ˈtʃænl] n.

1. пралі́ў; кана́л; рэ́чышча;

the (English) Channel Ла-Манш

2. кана́л (на радыё, тэлебачанні); крыні́ца (перан.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

контражу́р

(фр. á contrejour = супраць святла)

фота- або кіназдымка, калі крыніца святла знаходзіцца ззаду аб’екта здымкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гэ́та, часц.

1. указ. Служыць для выдзялення, падкрэслівання таго ці іншага слова ў сказе.

Г. мы прыйшлі.

2. Удакладняе сэнс выказніка, які выражаны назоўнікам, прыметнікам, інфінітывам ці прыслоўем.

Праца — г. крыніца нашага багацця.

Жыццё — г. барацьба.

3. узмацн. Узмацняе сэнс, значэнне папярэдняга займенніка, прыслоўя, часціцы ў пытальных, клічных і даданых сказах.

Ці г. ты яшчэ з работы ідзеш?

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

zaczyn, ~u

м.

1. рошчына;

2. перан. зародак; крыніца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bugbear [ˈbʌgbeə] n.

1. крыні́ца стра́хаў

2. ця́жкасць, перашко́да;

The main bugbear of the government is inflation. Галоўная праблема ўрада – інфляцыя.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кланда́йк

(англ. klondike, ад Klondike = назва залатаноснага раёна на паўночным захадзе Канады)

невычэрпная крыніца даходаў, прыбыткаў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

нефтяно́й на́фтавы;

нефтяно́й фонта́н на́фтавы фанта́н;

нефтяно́й исто́чник на́фтавая крыні́ца;

нефтяна́я промы́шленность на́фтавая прамысло́васць;

нефтяно́й дви́гатель на́фтавы рухаві́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

parent

[ˈperənt]

n.

1) ба́цька -і m. або́ ма́ці f., indecl. parentsбацькі́ pl.

2) першапача́так -ку m., крыні́ца, прычы́на f.

Envy is the parent of hate — За́йздрасьць — крыні́ца няна́вісьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

аўтарытэ́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які карыстаецца аўтарытэтам. Аўтарытэтны таварыш. Аўтарытэтны вучоны. // Які заслугоўвае давер’я. Аўтарытэтная крыніца. Аўтарытэтная камісія.

2. Які не дапускае пярэчанняў; уладны (пра тон, жэст, выгляд і пад.). Голас [касца] быў упэўнены, аўтарытэтны. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zarobkowy

zarobkow|y

заработны;

praca ~a — праца (як крыніца заробку)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)