source

[sɔrs]

n.

1) выто́к -у m. (ракі́, ручая́); крыні́ца f.

2) крыні́ца інфарма́цыі, ве́даў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бугры́цца, бугрыцца; незак.

Разм. Узнімацца буграмі. Б’е з-пад нізу вада, нібы крыніца віруе там, ускіпае бурбалкамі, пенай, бугрыцца. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Róhstoffquelle

f -, -n эк. крыні́ца сыраві́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Born

m -s, -e паэт. крыні́ца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Thérme

f -, -n тэ́рма, гара́чая крыні́ца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zdrój, ~oju

zdr|ój

м. крыніца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wellhead

[ˈwelhed]

n.

крыні́ца f.; жарало́ n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bread and butter [ˌbredəndˈbʌtə] n.

1. бутэрбро́д

2. infml асно́ўная крыні́ца дахо́даў асо́бы або́ кампа́ніі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кла́дезь м., уст., поэт. кало́дзеж, -жа м.; крыні́ца, -цы ж.;

◊

кла́дезь му́дрости ска́рбніца му́драсці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

агні́шча, ‑а, н.

1. Гіст. Прыстасаванне, дзе ў старажытнасць распальвалі і зберагалі агонь.

2. Месца лакалізацыі чаго‑н., крыніца, з якой што‑н. пашыраецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)