прадзіра́віць, ‑раўлю, ‑равіш, ‑равіць; зак., што.

Зрабіць дзірку ў чым‑н. Толькі цяпер сцяміў Вадзік: кручок зачапіўся за лодку і прадзіравіў яе. Гамолка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Ла́пачка ’кручок у вочапе, за які чапляецца вядро’ (шчуч., Сл. паўн.-зах.). Да лапка < лапа© (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

haftka

ж. гаплік (кручок) з пяцелькаю; гафтка, гапка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

закорю́чка ж., разг.

1. кручо́к, -чка́ м.; (завиток) закру́тка, -кі ж.;

2. перен. закавы́ка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

со́мавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да сома. Сомавы кручок. // Прыгатаваны з сома. Сомавая юшка.

2. у знач. наз. со́мавыя, ‑ых. Сямейства рыб атрада карпападобных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вяза́льны Strick ;

вяза́льны пруто́к Strícknadel f -, -n;

вяза́льны кручо́к Häkelnadel f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адшчапі́ць

1. (адкалоць) ábspalten vt, ábsplittern vt;

2. (кручок, клямку) lösen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

цвічо́к, ‑чка, м.

Памянш. да цвік; невялікі цвік. Невядомы злачынец, відаць, адкалупаў кіт, падаставаў цвічкі, якія трымалі шкло, выняў шыбу і, прасунуўшы руку ўсярэдзіну, адшчапіў кручок. Курто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

crook​1 [krʊk] n.

1. infml ашука́нец, прайдзісве́т, махля́р, круце́ль

2. вы́гіб, вы́гін, згіб

3. крук, кручо́к; гаплі́к, аплі́к

4. кій; по́сах

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

áufhaken

vt

1) ве́шаць на кручо́к

2) расшпі́льваць гаплі́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)