Verbum

пацэ́ліць, -лю, -ліш, -ліць; зак.

1. Трапіць у цэль.

2. Патрапіць зрабіць.

Доўга не магла п., каб зашпіліць верхні гузік.

пагна́цца, -ганю́ся, -го́нішся, -го́ніцца; -гані́ся; зак., за кім-чым.

Кінуцца наўздагон, каб дагнаць.

П. за злодзеем.

П. за славай (асудж.).

раздабы́ткі, -аў (разм.).

У выразе: на (у) раздабыткі — каб раздабыць што-н., разжыцца на што-н. (ісці, хадзіць і пад.).

разлуза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

Раскрыць (абалонку), каб дастаць семя; разлушчыць.

Р. арэх.

|| незак. разлу́зваць, -аю, -аеш, -ае.

разлу́шчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., што.

Раскрыць (абалонку), расцерабіць, каб дастаць семя.

Р. арэх.

|| незак. разлу́шчваць, -аю, -аеш, -ае.

карце́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ціць; незак. (разм.).

1. безас., з інф., са злуч. «каб» і без дап. Пра неадольнае жаданне зрабіць што-н.; хацецца; не цярпецца.

Мне карціць сказаць.

Сыну карцела, каб хто быў побач.

2. Не даваць спакою, непакоіць, хваляваць.

Не вучоба карціць, а паездка ў горад.

ці́снуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -ніся; незак.

1. Прыціскацца, набліжацца да каго-, чаго-н.

Ц. адзін да аднаго, каб хутчэй выйсці.

2. Жыць у цеснаце.

Дзве сям’і ціснуліся ў адным пакойчыку.

3. Пасоўвацца, набліжацца цясней адзін да аднаго, каб вызваліць месца.

4. перан. Скупіцца, скнарнічаць (разм.).

Раскашэльвайся, не трэба так ц.

запу́дрыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., што.

Пакрыць пудрай (каб зрабіць што-н. незаўважным).

З. вяснушкі.

|| незак. запу́дрываць, -аю, -аеш, -ае.