ф,
1. Дваццаць трэцяя літара беларускага алфавіта, якая мае назву «эф» і ўжываецца пераважна ў словах іншамоўнага паходжання.
2. Глухі, губна-зубны, шчылінны
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ф,
1. Дваццаць трэцяя літара беларускага алфавіта, якая мае назву «эф» і ўжываецца пераважна ў словах іншамоўнага паходжання.
2. Глухі, губна-зубны, шчылінны
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
склад³, -а,
Гук або спалучэнне гукаў, што вымаўляюцца адным штуршком выдыхнутага паветра.
Адкрыты склад — склад, які канчаецца на галосны гук.
Закрыты склад — склад, які канчаецца на
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
веля́рны
(
заднепаднябенны;
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
sonant
гу́чны, сано́рны
2.сано́рны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
labial
губны́
2.губны́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
bilabial
двугу́бны
2.губны́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
фарынга́льны
(ад
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
аспіра́та
(
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
л,
1. Трынаццатая літара беларускага алфавіта, якая мае назву «эл».
2. Санорны, плаўны, пярэднеязычны
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
donośny
звонкі, гучны,
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)