разве́яць, -ве́ю, -ве́еш, -ве́е; -ве́й; -ве́яны; зак., што.

1. Разнесці ў розныя бакі (ветрам).

Віхор падхапіў шматкі сухога сена, падняў іх угару і развеяў.

2. перан. Рассеяць, знішчыць, разагнаць.

Р. трывогу.

Р. сумненні.

|| незак. разве́йваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

unicestwić

зак. кніжн. знішчыць; вынішчыць; разбурыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Скасава́ць ‘адмяніць, ліквідаваць’ (ТСБМ, Нас., Ласт., Байк. і Некр.), ‘ліквідаваць, знішчыць’ (Касп., Сл. ПЗБ, Бяльк., ТС). Да касаваць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

cook​2 [kʊk] v.

1. гатава́ць, вары́ць (ежу)

2. infml зве́сці, зні́шчыць (каго-н.)

cook up [ˌkʊkˈʌp] phr. v. infml падрабі́ць, сфабрыкава́ць;

cook up charges сфабрыкава́ць абвінава́чанне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зні́шчаны

1. уничто́женный, истреблённый; переведённый; вы́веденный;

2. устранённый, искоренённый, ликвиди́рованный;

3. сокрушённый;

4. удалённый, уничто́женный;

1-4 см. зні́шчыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

перамары́ць, ‑мару, ‑морыш, ‑морыць; зак., каго.

1. Замарыць, знішчыць усіх, многіх. Перамарыць голадам. Перамарыць усіх мышэй.

2. Празмерна знясіліць. Перамарыць каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раззбро́іцца, -ро́юся, -ро́ішся, -ро́іцца; зак.

1. Вызваліцца ад зброі, зняць з сябе зброю, а таксама знішчыць або скараціць узбраенне.

2. перан. Адмовіцца ад актыўных дзеянняў, страціць волю да барацьбы.

|| незак. раззбро́йвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. раззбрае́нне, -я, н.

Барацьба за р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

сшарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Разм. Знішчыць, сапсаваць шараваннем. Маці, відаць, цэлы гай Сярдзітых гальнёў сшаравала, Пакуль падлога Зрабілася гладкая. Барадулін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

знішчэ́нне ср.

1. уничтоже́ние, истребле́ние; выведе́ние;

2. устране́ние, искорене́ние, ликвида́ция ж.;

3. сокруше́ние;

4. удале́ние, уничтоже́ние;

1-4 см. зні́шчыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

вы́глуміць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; зак., што.

Разм. Пусціць на глум, знішчыць. Выглумілі паны лес ва ўсёй Случчыне, каб іх зямля не насіла. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)