crush​2 [krʌʃ] v.

1. мяць, камячы́ць

2. ці́снуць, душы́ць, расціска́ць

3. знішча́ць, ні́шчыць, падаўля́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дэкаці́раваць

(фр. décatir = знішчаць бляск)

апрацоўваць шарсцяную тканіну парай або гарачай вадой для паляпшэння яе якасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

круши́ть несов.

1. крышы́ць; (разрушать) разбура́ць; (ломать) лама́ць; (уничтожать) знішча́ць;

2. (томить, угнетать) гнясці́, му́чыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тра́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; незак., каго-што.

Спец.

1. Лавіць тралам рыбу. Траліць траску.

2. Даследаваць дно пры дапамозе трала (у 2 знач.). Траліць дно мора.

3. Вылоўліваць і знішчаць падводныя міны. Траліць праліў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mórden

vt забіва́ць, знішча́ць, вынішча́ць

méuchlings [hínterrücks] ~ — забі́ваць по́дла [з-за вугла́]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

tępić

незак.

1. тупіць;

2. знішчаць, вынішчаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dewastować

незак. кніжн. спусташаць, руйнаваць, разбураць, знішчаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Талава́ць ’вытоптваць, вытраўляць; утоптваць, трамбаваць’ (Гарэц., Юрч.), ’мучыць, цягаць’ (Сцяшк. Сл., Янк. 1), та́ловаць ’таптаць, мяць’ (ТС), та́ловать ’знішчаць’ (Альп.), та́ловаты ’цягаць, сцягваць у адно месца’ (Арх. Вяр.), талава́цца ’тоўпіцца’ (Юрч., Ян.). Параўн. укр. талува́ти ’таптаць, утоптваць; нядбала ставіцца’, рус. талова́ть ’красці’, иста́ловать ’знішчаць’. Згодна Вярэнічу (Арх. Вяр., 452), палеская форма суадносіцца з та́лыты ’сцягваць у адно месца; траціць’. Гл. таліць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

антыбіётыкі

(ад анты- + гр. bios = жыццё)

хімічныя рэчывы арганічнага паходжання, здольныя прыпыняць рост шкодных бактэрый і знішчаць іх.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

анулява́ць

(польск. anulować, ад п.-лац. annullare = знішчаць)

аб’яўляць несапраўдным, касаваць які-н. акт, дакумент (напр. а. дагавор).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)