раптоўная змена, нечаканы паварот у якой-н. падзеі, у жыцці.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
рэфо́рма, -ы, мн. -ы, -фо́рм і -аў, ж.
1. Пераўтварэнне, змена, перабудова чаго-н.
Р. адукацыі.
Р. правапісу.
Грашовая р.
2. Пераўтварэнне ў якой-н. галіне палітычнага жыцця, якое не датычыць асноў існуючага сацыяльнага ладу.
Палітычныя рэформы.
|| прым.рэфо́рменны, -ая, -ае (да 2 знач.; уст.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
change1[tʃeɪndʒ]n.
1.зме́на, пераме́на;
a change in the weatherзме́на надво́р’я;
for a change для разнаста́йнасці;
You need a change. Вам неабходны пераме́ны.
2. рэ́шта;
small change дро́бныя гро́шы;
Keep the chan ge. Рэшты не трэба./Рэшту пакіньце сабе.
3. пераса́дка (у транспарце)
4.зме́на (бялізны, адзення)
♦
a change for the better/for the worse пераме́на на ле́пшае/на го́ршае
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Séitenwechsel
m -s спарт.зме́на варо́т [пляцо́вак]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
дзеепрыме́тнік, ‑а, м.
Форма дзеяслова, у якой сумяшчаюцца адзнакі дзеяслова (час, стан, трыванне) і прыметніка (змена па родах, скланенне). Дзеепрыметнікі залежнага стану. Дзеепрыметнікі незалежнага стану.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
pendulum[ˈpendjələm]n. ма́ятнік (таксама перан.);
the pendulum of public opinion «хіста́нне ма́ятніка» (змена грамадскай думкі на процілеглую)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
дага́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Рмн. ‑дак; ж.
Тое, што і здагадка. — Ну, пане, будзе цяпер змена, І пойдуць новыя парадкі, — Міхал выказвае дагадкі!Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
электрыза́цыя, ‑і, ж.
1. Перадача якому‑н. целу электрычнага зараду. Электрызацыя трэннем.
2. Лячэнне электрычнасцю. Электрызацыя рукі.
3.Змена якасці, стану чаго‑н. электрычнасцю. Электрызацыя він.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
АРХАЛА́КСІС
(ад грэч. archē пачатак + allaxis змена),
адзін са спосабаў эвалюцыі, пры якім змена першапачатковай закладкі органа адбываецца на ранняй стадыі эмбрыягенезу і мяняе ўвесь далейшы ход яго развіцця. Тэрмін увёў рус. вучоны А.М.Северцаў (1910) у сваёй тэорыі філэмбрыягенезу. Пры архалаксісе адбываецца адносна буйная скачкападобная змена будовы органаў і ўзнікаюць новыя органы, якіх не было ў продкаў. Па тыпе архалаксісу, напр., развіваецца закладка валасоў у зародкаў млекакормячых (інакш, чым плакоідная луска ў рыб або рагавая ў паўзуноў).