mining

[ˈmaɪnɪŋ]

1.

n.

1) здабы́ча руды́, ву́галю; го́рная прамысло́васьць

2) ста́ўленьне, падклада́ньне мі́наў

2.

adj.

го́рны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

plunder

[ˈplʌndər]

1.

v.

рабава́ць, раскрада́ць

2.

n.

1) нарабава́нае дабро́, вае́нная здабы́ча

2) рабу́нак -ку m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

booty

[ˈbu:ti]

n., pl. -ties

1) вае́нная здабы́ча, трафэй -ю m

2) кра́дзеныя гро́шы або́ рэ́чы; нарабава́нае n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

но́шка ж.

1. (ахапак сена і г. д.) Ármvoll m -, -;

но́шка дроў ein Ármvoll Brénnholz;

2. (здабыча пчалы) Bíenenbeute f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

АРАЛСО́Р,

бяссцёкавае горка-салёнае возера ў Казахстане, на Прыкаспійскай нізіне. Пл. 101 км². Паклады саляноснай гразі — хакі. Здабыча солі.

т. 1, с. 451

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Патала́ніць ’пашанцаваць, пашчаслівіцца’ (ТСБМ; акц., Мат. Гом.), патала́ніла ’пашчэнсціла’ (Нас.). Укр. поталани́ти ’тс’, рус. потала́нить ’паспрыяць, паслужыць’. Усх.-славянскае. Да тала́н ’шчасце, знаходка, прыбытак’, тала́нить ’удавацца’, якія з цюрк. моў (параўн. тур., чагат. talan ’здабыча’, казах. талан ’шчасце’ (Міклашыч, Türk. El. Nachtr., 2, 169; Фасмер, 4, 14).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

prey​1 [preɪ] n.

1. ахвя́ра (пра чалавека)

2. здабы́ча (пра звера, птушку);

birds of prey драпе́жныя пту́шкі

♦

be/fall prey to smth. fml быць/па́сці ахвя́рай чаго́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

spoils [spɔɪlz] n. pl.

1. the spoils вае́нная здабы́ча, трафе́і; нарабава́нае дабро́;

give a town up to spoils адда́ць го́рад на рабава́нне

2. дзяржа́ўныя паса́ды, які́я раздаю́цца прыхі́льнікам па́ртыі, што вы́йграла вы́бары

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Béute

f - здабы́ча

~ máchen — захапі́ць здабы́чу [трафе́i]

j-m zur ~ fállen* — стаць чыёй-н. здабы́чай

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

свіне́ц, ‑нцу, м.

1. Цяжкі мяккі легкаплаўкі метал сінявата-шэрага колеру. Здабыча свінцу. Сплаў свінцу з сурмой.

2. перан. Куля (кулі). Цягнуцца ўвысь курганы Бессмяротнасці Там, дзе свінец іх, адважных, прашыў. Калачынскі.

•••

Як (нібы, быццам) свінцом налітая (налітыя) — крайне ператомленая, натруджаная ад стомы, хваробы і пад. (аб адчуванні цяжару ў галаве, руках, нагах і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)