узурпі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Учыніць (учыняць) узурпацыю. Узурпіраваць вярхоўную ўладу. // перан. Разм. Захапіць (захопліваць) у сваё поўнае распараджэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

lay hands on

а) захапі́ць, забра́ць

б) арыштава́ць

в) напа́сьці на каго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ravish

[ˈrævɪʃ]

v.t.

1) сі́лай схапіць, вы́красьці, скра́сьці

2) згва́лціць

3) захапі́ць (заціка́віць)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

пры́ступ, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. прыступіць.

2. Атака, штурм. Ісці на п. Прыступам захапіць горад.

3. Вострае праяўленне адзнак хваробы, страху і пад. П. кашлю. П. рэўнасці. Сардэчны п.

◊

Ані прыступу да каго (разм.) — не магчы падысці, звярнуцца да каго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

запа́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да запарыць ​1.

запарва́ць, ‑рву́, ‑рве́ш, ‑рве́; ‑рвём, ‑рвяце́; зак.

Абл.

1. каго. Сустрэўшы, злавіць, захапіць. [Ганна:] Грамадой раз у Сураўцовых казаў, што каб запарваў цябе дзе адну, дык бы адразу канцы табе зрабіў і грэху б не пабаяўся. Крапіва.

2. што. Уварваць, захапіць. Панця стаў пашукваць, дзе б гэта што запарваць. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

увабраць, ✂; зак.

  1. Паступова паглынуць, уцягнуць, усмактаць у сябе.

    • Зямля ўвабрала ваду.

  2. Заправіць, усунуць унутр чаго-н.

    • У. кашулю ў штаны.

  3. З’есці без астатку (разм.).

    • У. місу капусты.

  4. Схапіць, захапіць (разм.).

    • Разведчыкі ўвабралі фашыста.

|| незак. убіраць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

лі́дарства н спарт, паліт Führung f -;

захапі́ць лі́дарства in Führung géhen*, die Führung übernéhmen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

usurpíeren

vt узурпі́раваць, (з)авало́даць сі́лай; процізако́нна [незако́нна ] захапі́ць (уладу)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

захваці́ць, ‑хвачу, ‑хваціш, ‑хваціць; зак., каго-што.

Разм. Захапіць. Такіх было тут жартаў, смехаў, Што ўсіх трасло і калаціла, І дзядзьку смехам захваціла. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наадбіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

1. Адабраць, захапіць сілаю многа чаго‑н.

2. Адабраць з аднастайных прадметаў значную колькасць чаго‑н. Наадбіраць спелых яблык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)