zagrabić

зак.

1. загрэбці, згрэбці;

2. захапіць; прысвоіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

чараўнік назоўнік | мужчынскі род

  1. У казках і павер’ях: той, хто валодае чарамі; вядзьмар.

    • Злы ч. ператварае чалавека ў жабу.

  2. Знахар, лекар-самавучка, які лечыцца нібыта з дапамогай вядзьмарства, чараў.

  3. пераноснае значэнне: Чалавек, здольны захапіць чым-н., зачараваць.

    • Ч. слова.
    • Ч. беларускай паэзіі.

|| прыметнік: чараўніцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Руча́йка ’верацяно з наматанымі на яго ніткамі’; ’жменя лёну (валакна)’ (ТСБМ), ручэ́йка ’пачынак, пража на адно верацяно’ (бялын., Нар. сл.; лаг., Гіл.), ’скрутак ачышчанага валакна’ (маладз., Янк. Мат.). Магчыма, з першаснага значэння ’жменя’, ’рука’ развіліся астатнія. Да рука (гл.), параўн. балг. ръко́йка ’жменя калоссяў, якую можна захапіць адной рукой’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ключавы, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да ключа (у 1, 2, 3, 5, 6 і 7 знач.).

2. Важны, рашаючы ў ваенных, эканамічных ці інш. адносінах. Захапіць ключавыя пазіцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысмактаць, ‑смакчу, ‑смокчаш, ‑смокча; зак., што.

Прыцягнуць, прыціснуць да сябе. [Ліда] упала на чорны, змяшаны з вугалем пясок. Паспрабавала падняцца, але плечы яе нібы што прысмактала. Федасеенка. // перан. Разм. Захапіць сабой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zagarnąć

зак.

1. загрэбці; зачэрпнуць; зачэрпаць;

zagarnąć wody — зачэрпнуць вады;

2. падгарнуць; загарнуць;

zagarnąć rękawy — падгарнуць рукавы;

3. захапіць што; завалодаць чым;

zagarnąć terytorium — захапіць (заняць) тэрыторыю;

zagarnąć władzę — захапіць уладу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

recapture​2 [ˌri:ˈkæptʃə] v.

1. узя́ць наза́д; захапі́ць зноў

2. злаві́ць (уцекача)

3. перажыва́ць зноў;

He was trying to recapture the past. Ён спрабаваў аднавіць мінулае.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

накрыць дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. гл. крыць.

  2. Пакрыць, закрыць чым-н. зверху.

    • Н. машыну брызентам.
    • Н. праціўніка артылерыйскім агнём (пераноснае значэнне: папасці ў цэль).

  3. Злавіць, захапіць знянацку на месцы злачынства (размоўнае).

    • Н. бандытаў.
    • Накрыць (на) стол — падрыхтаваць стол для яды, паставіўшы ўсё неабходнае.

|| незакончанае трыванне: накрываць.

|| назоўнік: накрыванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

непашкоджаны, ‑ая, ‑ае.

Які застаўся цэлым, добра захаваўся. Ведалі кулямётчыкі, ды і не толькі яны, асобую любоў камбрыга да тэхнікі і таму стараліся не псаваць яе, калі можна было захапіць непашкоджаную. Шчарбатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zaskoczyć

зак.

1. захапіць (заспець) знянацку;

2. здзівіць; уразіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)