чарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

1. Паводле забабонных уяўленняў — уздзейнічаць чарамі, магічнымі прыёмамі на людзей. Матруна ёй [шаптусе] цягала Адзенне, грошы, сала, — Амаль усё занесла, што было, А тая ўсё шаптала, чаравала. Корбан. // над чым і без дап. Разм. Займацца справай, незразумелай, таямнічай для акаляючых. Так і тупаў [Пракоп] па сваіх сотках ды прышчапляў-перапрышчапляў, чараваў, мудраваў сам-насам. Кавалёў. Саня мясіў цеста, узбіваў яечныя жаўткі, абсмажваў бульбяныя кубікі, чараваў над соусам, гатаваў «фірменны» салат з радыскі. Пінчук.

2. перан.; каго-што. Вабіць, захапляць; прыносіць асалоду. Глядзіш на іх [грыбы] — і сэрцу міла, Як бы з іх сходзіць нейка сіла, Цябе чаруе, захапляе, Па жылах радасць разлівае. Колас. На гары высокай, Воддаль ад прысад, Чаравалі вока І палац і сад. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

engross

[ɪnˈgroʊs]

v.t.

1) ца́лкам займа́ць; паглына́ць, ца́лкам захапля́ць (сьвядо́масьць, ува́гу, ду́мкі)

She was engrossed by the interesting story — Усю́ е́йную ўва́гу захапі́ла ціка́вае апавяда́ньне

2) піса́ць або́ перапі́сваць вялі́кімі лі́тарамі

3) манапалізава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

attract

[əˈtrækt]

1.

v.t.

1) прыця́гваць, прыцяга́ць

A magnet attracts iron — Магні́т прыця́гвае жале́за

2) прыця́гваць да сябе́, на́дзіць, палані́ць; захапля́ць

to attract away (from) — адця́гваць, адцягну́ць ад каго́-чаго́

2.

v.i.

прыцяга́ць, быць прыва́бным

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

delight

[dɪˈlaɪt]

1.

n.

асало́да f., вялі́кая прые́мнасьць; уце́ха f.; ра́дасьць f.; раско́ша f.

2.

v.

1) ве́льмі це́шыць (-ца), падаба́цца, ра́даваць (-ца), захапля́ць (-ца)

to take delight in music — наце́швацца му́зыкай

2) дава́ць вялі́кую асало́ду

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

arrest

[əˈrest]

1.

v.t.

1) арышто́ўваць

2) затры́мваць; спыня́ць

arrested development — затрыма́нае разьвіцьцё

3) зьвярта́ць, захапля́ць, прыко́ўваць

to arrest someone’s attention — захапі́ць не́чыю ўва́гу

2.

n.

1) а́рышт -у m.; зьняво́леньне n.

2) спыне́ньне, затрыма́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

fsseln

vt

1) зако́ўваць у кайданы́

2) спу́тваць, прывя́зваць

3) прыця́гваць (позірк)

4) захо́пліваць (пра кнігу)

durch sine Rize ~ — захапля́ць сваёй прыгажо́сцю

die Krnkheit fsselte ihn ans Bett — хваро́ба прыкава́ла яго́ да ло́жка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

grab

[græb]

-bbed, -bbing

1.

v.t.

1) хапа́ць

2) захапля́ць; прысво́йваць

3) хапа́ць; арышто́ўваць

2.

n.

1) хапа́ньне n.

2) захо́п -у m., прысвае́ньне n.

3) Mech. захва́т -а m., аўтаматы́чны чарпа́к, экскава́тар -а m

4) захо́пнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

attract [əˈtrækt] v.

1. (звыч. passive) ва́біць, захапля́ць, ціка́віць; І had always been attracted by the idea of working abroad. Мне заўсёды было цікава папрацаваць за мяжой.

2. прыця́гваць (таксама перан.);

The warm damp air attracts a lot of mosquitoes. Цёплае вільготнае паветра прыцягвае мноства маскітаў;

She tried to аttract the attention of the waiter. Яна зрабіла спробу прыцягнуць увагу афіцыянта.

3. phys. прыця́гваць;

A magnet attracts iron. Магніт прыцягвае жалеза.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

распіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

1. Націскаючы знутры, прымушаць расшырацца, раздавацца. Відно было, што гэта маладая маці: кофтачку на кнопках распіралі поўныя грудзі, з белага твару не сышлі яшчэ плямы. Шамякін. Маўчыць .. [Марцін], бо не ведае, аб чым гаварыць. Павядзе далонямі па тоўстых мясістых нагах, якія распіраюць штаны і халявы. Вытра клятчастай хусткай лоб. Карпюк. / у безас. ужыв. Паўз самае жыта — хацінаўскія фермы. Змучаная жывёла скіроўвае туды. Ёй распірае вымя. Паўлаў. // безас. Разм. Аб празмерным атлусценні, сытасці. Яго аж распірае на добрых харчах.

2. перан. Перапаўняць, напаўняць; захапляць цалкам (пра пачуццё, настрой, думкі і пад.). Дзіўная радасць распірала грудзі Сцяпанава. Ён хапаў паветра ротам. Алешка. — Калі ты лепш умееш пісаць, дык памажы свайму таварышу, а не прысвойвай яго працы, — чуў я словы Метлюга, і мяне аж распірала злосць. Сабаленка. Антон, быццам аглушаны.. [навіной], ішоў за .. [Феняй] услед, а думкі распіралі яго галаву. Ракітны. / у безас. ужыв. Віктар час ад часу пазіраў у той куток, дзе частавалі малога, і яго грудзі распірала ад абурэння. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

allure

[əˈlʊr]

1.

v.t.

1) на́дзіць, ва́біць, спакуша́ць

The circus so allured him that he wished to join it — Цырк так яго́ на́дзіў, што ён хаце́ў далучы́цца да яго́

2) захапля́ць, прыця́гваць, ачаро́ўваць

2.

v.i.

быць чаро́ўным, пана́дным

3.

n.

пана́днасьць, прына́днасьць, спаку́са f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)