ГУЙ,

у старажытнакітайскай міфалогіі душа (дух) нябожчыка. З распаўсюджаннем будызму Гуй стала агульнай назвай дэманаў і насельнікаў пекла. Уяўлялі Гуя падобным на чалавека, які не адкідвае ценю, раптоўна становіцца нябачным ці прымае аблічча звера, мужчыны ці жанчыны, каб завабліваць людзей і забіваць іх.

т. 5, с. 522

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

deodorise, deodorize

[diˈoʊdəraɪz]

v.

забіва́ць пах, пазбаўля́ць па́ху, дэзадарава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

clog​2 [klɒg] v.

1. забру́джваць, засме́чваць, засо́рваць, забіва́ць;

clog pipes забіва́ць тру́бы

2. засме́чвацца; забру́джвацца, забіва́цца; быць набі́тым/забі́тым (чым-н.);

The road was clog-ged with cars. Дарога была забіта машынамі.

3. : clogged nose зало́жаны нос

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

gum​3 [gʌm] v. кле́іць, скле́йваць

gum up [ˌgʌmˈʌp] phr. v. BrE, infml забіва́ць; забіва́цца (пра кухонную ракавіну)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

überklíngen

* vt заглуша́ць, забіва́ць (пра гук)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ábschlachten

vt рэ́заць, забіва́ць, кало́ць (жывёлу)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

граміцыдзі́н

(ад дацк. Gram = прозвішча дацкага вучонага + лац. caedere = забіваць)

лекавы прэпарат, антыбіётык, які прымяняецца пры лячэнні гнойных ран.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

лімацы́ды

(ад лац. limax, -acis = слімак, смоўж + caedere = забіваць)

хімічныя рэчывы для знішчэння смаўжоў, якія з’яўляюцца шкоднікамі сельскагаспадарчых культур.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

umartwiać się

незак. забіваць сваю плоць; катаваць сябе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

шпунтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.

Спец.

1. Рабіць, вырабляць шпунты (у 1 знач.).

2. Рабіць што‑н., выкарыстоўваючы шпунт (у 2 знач.). Шпунтаваць дно возера.

3. Забіваць адтуліну ў бочцы шпуптам (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)