animate​1 [ˈænɪmət] аdj. fml жывы́; адушаўлёны;

animate beings жывы́я істо́ты;

an animate noun ling. адушаўлёны назо́ўнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bluff​2 [blʌf] adj.

1. абры́вісты, круты́, стро́мкі

2. адкры́ты, прамаліне́йны;

bluff vivid humour рэ́зкі жывы́ гу́мар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Жывасі́л ’расліна Inula helenum L.’ (Шат.). Відаць, народна-этымалагічная перапрацоўка дзівасіл (рус. девясил) ’Inula L.’, выкліканая асэнсаваннем жывы як цудадзейны (параўн. жывая вада).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

АКСІ́МАРАН, аксюмаран (грэч. oxymōron дасціпна-недарэчнае),

спалучэнне процілеглых або кантрастных паняццяў, якія лагічна выключаюць адно аднаго, але ўжытыя разам ствараюць новы маст. вобраз («звонкая цішыня», «пакутлівае шчасце», «жывы труп»).

т. 1, с. 206

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

truposz

м.

1. разм. мярцвяк;

2. перан. жывы труп

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

vivid [ˈvɪvɪd] adj.

1. жывы́; я́сны; выра́зны, яскра́вы;

a vivid interest жывы́ інтарэ́с;

a vivid imagination па́лкая фанта́зія;

a vivid personality энергі́чны чалаве́к; я́ркая асо́ба;

give a vivid description выра́зна апіса́ць

2. я́ркі;

of a vivid green я́рка-зялёнага ко́леру

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

даваява́ць, ‑ваюю, ‑ваюеш, ‑ваюе; зак.

Разм. Скончыць ваяваць; прабыць на вайне да канца. Ты мяне аб адным прасіў: — Застанешся, таварыш жывы, За мяне даваюй, дажыві. Прануза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

струпе́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Ледзь жывы. На возе розная надоба: Мяшочкі, посцілкі, вузлы, А ў гэтых бэбахах — малы. Ляжыць струпелы ад хваробы. Колас. // Які стаў трупам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gewéckt

a развіты́, ке́млівы

ein ~er Geist — жывы́ ро́зум

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

індыві́дуум, індыві́д

(лац. individuum)

1) кожны асобна ўзяты жывы арганізм;

2) асобны чалавек сярод іншых людей, асоба.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)