ruthless

[ˈru:Өləs]

adj.

бязьлі́тасны; лю́ты, жо́рсткі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ferocious [fəˈrəʊʃəs] adj. лю́ты, раз’ю́шаны, раз’я́траны, жо́рсткі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hard-core​2 [ˌhɑ:dˈkɔ:] adj. жо́рсткі, цвердало́бы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

heartless [ˈhɑ:tləs] adj. бессардэ́чны, бязду́шны; бязлі́тасны, жо́рсткі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сатра́п, -а, мн. -ы, -аў м.

1. Намеснік правіцеля ў старажытнай Персіі і Індыі, які меў неабмежаваную ўладу.

2. перан. Самадур, дэспат, жорсткі начальнік, тыран.

|| прым. сатра́пскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

каніба́л, ‑а, м.

Кніжн.

1. Людаед.

2. перан. Незвычайна жорсткі, люты чалавек.

[Фр. cannibale з ісп.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́таўскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ката. // Жорсткі, зверскі. Катаўская расправа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тыра́нскі, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які мае адносіны да тырана, уласцівы тырану; жорсткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчаціністы, ✂.

  1. Пакрыты густым шчаціннем, густа парослы жорсткімі валасамі.

    • Ш. хіб.
    • Ш. твар.

  2. Жорсткі, які нагадвае шчацінне (пра валасы, поўсць).

    • Шчаціністыя вусы.

|| наз. шчаціністасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

дэ́спат, -а, М -паце, мн. -ы, -аў, м.

1. Вярхоўны правіцель у рабаўладальніцкіх манархіях старажытнага Усходу, які карыстаўся неабмежаванай уладай.

2. перан. Самаўладны, жорсткі, бязлітасны чалавек. Быць дэспатам у сям’і.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)