адпла́каць, ‑плачу, ‑плачаш, ‑плача; зак.

1. Скончыць, перастаць плакаць.

2. Праплакаць пэўны час.

3. што. Выказаць, плачучы, свой душэўны боль. Язэпка ўжо адплакаў, колькі мог, сваю разлуку з домам. Якімовіч. Адплачце, гусі, Сум над балатамі. Кляшторны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрэ́нна, прысл.

1. Нездавальняюча, не так, як трэба, заганна.

Д. працаваць.

2. безас., у знач. вык. Пра неспрыяльныя абставіны, цяжкае становішча.

3. безас., у знач. вык. Пра хваравіты або цяжкі душэўны стан.

Хвораму сёння д.

Д. на душы.

4. у знач. наз. дрэ́нна, нескл., н. Адзнака (у 4 знач.), якая абазначае ніжэйшую ацэнку ведаў.

Атрымаць д. па матэматыцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перажыва́нне н Gemütsbewegung f -, -en, Emotin f -, -en; Selenzustand m -(e)s (душэўны стан); Erlbnis n -ses, -se (перажытае)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гумо́р, ‑у, м.

Душэўны стан, настрой. Марынка адразу заўважыла, што Вера не ў гуморы і таму ўвесь час маўчыць, нават не азірнецца. Шыцік. Дырэктар быў у добрым гуморы — сход прайшоў так, як ён і разлічваў, без бурных размоў. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

peace [pi:s] n.

1. мір;

peace talks/negotiations мі́рныя перагаво́ры

2. грама́дскі пара́дак

3. спако́й, супако́й, цішыня́;

peace of mind душэ́ўны спако́й

make one’s peace with smb. паміры́цца з кім-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

надры́ў, -ры́ву м., в разн. знач. надры́в; (напряжение — ещё) надса́да ж.;

н. вяро́ўкі — надры́в верёвки;

ка́шаль з ~ры́вам — ка́шель с надры́вом (надса́дой);

душэ́ўны н. — душе́вный надры́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мі́міка

[с.-лац. (ars) mimica = мастацтва жэстаў, ад гр. mimikos = пераймальны]

1) рухі мышцаў на твары, якія выражаюць пачуцці, настрой;

2) мастацтва акцёра перадаваць душэўны стан такімі рухамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гаі́цца, гоіцца; незак.

1. Зажываць, залечвацца (пра рану, нарыў і пад.). Пазбіралі пер’я, пуху, Каб шпаку цяплей было, Каб было заўсёды суха, Каб гаілася крыло. Грахоўскі. // перан. Сцішацца, супакойвацца (пра душэўны боль, пачуццё крыўды). Дзіцячае сэрца хутка гоіцца.

2. Зал. да гаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гаю́чы, ‑ая, ‑ае.

Карысны для здароўя; здольны вылечваць хваробу, садзейнічаць аздараўленню. Гаючае паветра. Гаючая трава. □ Ад гутаркі з Якавам у Андрэя быў такі душэўны стан, што як быццам яго напаіў хто гаючай вадой, якая так і разыходзілася цеплынёй па ўсім целе. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

quiet1 [ˈkwaɪət] n.

1. цішыня́, маўча́нне, спако́й;

the quiet of the mind душэ́ўны спако́й

2. спако́й, мір;

live in peace and quiet жыць у мі́ры і спако́і

on the quiet па сакрэ́це

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)