Трэпасце́ць ‘мігцець, мігацець’: зоркі трэпасця́ць (пруж., ЛА, 2). Да трапятаць (гл.), з т. зв. s‑intensivum паводле Махэка, параўн. укр. дыял. трепесі́ти ‘дрыжаць ад страху’, рус. трепеста́ть ‘дрыжаць’; узыходзіць да прасл. *trepotati/*trepetati (Борысь, 649; Махэк₂, 657; Фасмер, 4, 99; Сной₂, 781), з варыятнай асновай: зо́ркі трэпаця́т (бяроз., ЛА, 2), балг. звезди́те трептя́т.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

palpitate [ˈpælpɪteɪt] v.

1. med. мо́цна бі́цца (пра сэрца); пульсава́ць

2. дрыжа́ць (ад страху);

palpitating with excitement які́ дрыжыць ад хвалява́ння

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

trząść się

незак.

1. трэсціся, калаціцца; дрыжаць;

trząść się ze śmiechu — трэсціся ад смеху;

trząść się z zimna — дрыжаць ад холаду;

2. трэсціся, калаціцца; дрыжаць (над кім/чым);

3. трэсціся (на чым; у чым)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

тру́сіць, тру́шу, тру́сіш, тру́сіць; незак. (разм.).

1. Трэсціся, дрыжаць ад страху, хвалявання; баяцца.

2. што. Растрасаць што-н., церушыць.

Т. сена.

3. што. Сыпаць у невялікай колькасці што-н. сыпкае.

Т. соль у страву.

4. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Па́даць дробнымі кроплямі, церушыць (пра дождж).

5. Бегчы трушком, подбегам.

|| зак. стру́сіць, стру́шу, стру́сіш, стру́сіць; стру́шаны (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вібраваць ’рытмічна хістацца’ (КТС) словаўтваральна перааформлена з літар. вібры́раваць, якое паходзіць з рус. вибри́ровать < ням. vibrieren ’хістацца, дрыжаць, вібрыраваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

vibrate [vaɪˈbreɪt] v.

1. хіста́цца; гайда́цца;

vibrate in the wind гайда́цца ад ве́тру

2. вібры́раваць, дрыжа́ць;

vibrate with joy млець ад ра́дасці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ліст​I м. (дрэва) Blatt n -(e)s, Blätter;

◊

дрыжа́ць як асі́навы ліст zíttern wie Éspenlaub

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

łydka

łydk|a

ж. лытка;

~i drżą разм. лыткі дрыжаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вібры́раваць, ‑руе; незак.

1. Знаходзіцца ў стане вібрацыі. Устанавілі, што станок пры павышаных абаротах сапраўды вібрыраваў. Кулакоўскі. Калі круціўся прапелер, агромністы жалезны дах напружана вібрыраваў. Паслядовіч.

2. Дрыжаць, пералівацца. Голас Булая вібрыраваў на самых высокіх нотах. Шыцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лы́баць ’многа, прагна піць, жлукціць’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ), балг. паўн.-зах. ли́бам ’хутка і прагна сёрбаць лыжкай’, зах. ’усхліпваць’, серб.-харв. чарнаг. лѝбати ’калыхацца’, ’хвалявацца’, чэш. libotať sa і lybotať sa ’дрыжаць (аб лістах дрэва)’, славац. libačka ’бліскаўка’, н.-луж. libotaś se, в.-луж. libotać so ’дрыжаць (аб лістах асіны)’. Гукапераймальнае, роднаснае да рус. хлипать (Фасмер, 4, 244; Скок, 2, 292; БЕР, 3, 386–387).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)