арнітамі́м

(ад арніта- + гр. mimos = пераймальнік)

бяззубы драпежны дыназаўр мелавога перыяду (гл. мезазой), які знешнім выглядам нагадваў гіганцкую птушку тыпу страуса.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

яно́т

(рус. енот, ад лац. geneta)

драпежны звярок сям. сабачых з цёмна-жоўтым густым футрам, пашыраны ў Амерыцы; акліматызаваны ў Беларусі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

грызо́н

(н.-лац. grison)

драпежны звярок сям. куніц з шэрай спінай і белымі палосамі па баках, пашыраны ў Паўд. Амерыцы; аб’ект палявання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ягуа́р

(ням. Jaguar, ад тупі-гуарані jagoara)

драпежны звер сям. кашэчых з чырванавата-жоўтай поўсцю ў чорныя плямы, які водзіцца ў Амерыцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

canine

[ˈkeɪnaɪn]

1.

adj.

1) саба́чы

2) драпе́жны

2.

n.

1) саба́ка -і m.; зьвер зь сям’і́ мясажэ́рных

2) іко́л -ла́ m. (зуб)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

звер, ‑а; мн. звяры, ‑оў; м.

1. Дзікая, звычайна драпежная жывёла. Драпежны звер. □ — Мядзведзь! — прахрыпеў Тадэўчык і адскочыў ад агню, каб лепей было з цемры ўглядацца ў звера. Бядуля. / у знач. зб. Сібір багата пушным зверам.

2. Пра вельмі злога, жорсткага чалавека. Ззялі маладзіцу са свету сямейнікі. Свёкар быў звер і скупеча. Брыль.

•••

Глядзець (пазіраць) зверам гл. глядзець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хі́жы, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Драпежны (пра жывёл, птушак). Дзве пуначкі звілі гняздо сабе, у скалах выбралі высока месца. Яно адтуль і вецер не саб’е, і хіжы звер туды не дабярэцца. Дубоўка. // Які належыць, уласцівы такім жывёлам. Здымаючы густы нагар Са свечак курадымлівых, Падумаць нат не мог друкар, .. Што будзе столькі добрых кніг Пра глухамань напісана, Дзе звер знакі слядоў сваіх Абнюхваў хіжай пысаю. Барадулін.

2. перан. Які імкнецца да панавання, нажывы; жорсткі (пра чалавека). Хіжы вораг паліць хаты, разбурае гарады. Машара. [Косця:] — А такіх, як яна [Галя], толькі і шукае розная варожая нечысць. І яе знайшоў і прыбраў да рук хіжы і каварны шпіён Станіслаў Гарадзюк. Сабаленка. // Які выражае прагнасць, сквапнасць, жорсткасць. Твар [Касарэвіча] хіжы, драпежны, але на вуснах — усмешка... Навуменка. Да чаго ж я ненавіджу Пахавальны гул арганаў, Служак боскіх погляд хіжы, Шапаточак іх паганы! Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ітатсі́

(яп. itatsi)

драпежны звярок сям. куніц, пашыраны ў Японіі; жыве каля вады, жывіцца дробнымі грызунамі, рыбай і птушкамі; аб’ект пушнога промыслу; японскі каланок.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

звер м

1. Tier n -(e)s, -e;

драпе́жны звер Ráubtier n;

2. перан bestiálischer [gráusamer] Mensch, Bésti¦e f -, -n;

◊ глядзе́ць зверам grímmig dréinschauen;

звер -зве́рам разм wie ein Wílder

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

réißend

1. adv

1) ху́ткі, бы́стры

2) драпе́жны;

die Wáre fíndet ~en Ábsatz тава́р раскупля́цца нарасхва́т

2. adv наразбо́р, нарасхва́т, вырыва́ючы з рук

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)