д. ю. н. (доктар юрыдычных навук) (habilitierter) Doktor der Jura (Dr. jur. habil.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

абе́руч, прысл.

Разм. Абедзвюма рукамі (абхапіць, узяць што‑н.). Павёў доктар пана ў лазню, пасадзіў на палок ды загадаў трымацца аберуч за жэрдку. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dr hab.

= doktor habilitowany — доктар навук; д-р.н.

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dr h.c.

= doctor honoris causa — ганаровы доктар навук

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

д. г. н. (доктар гістарычных навук) (habilitierter) Doktor der historischen Wissenschaften (Dr. hist. hab.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

д. х. н. (доктар хімічных навук) (habilitierter) Doktor der Chemie (≅ Dr. sc. nat. habil.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

д. э. н. (доктар эканамічных навук) (habilitierter) Doktor der Ökonomie (Dr. oec. publ. habil.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ра́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; незак.

1. каму, з інф. Даваць якую-н. раду (у 1 знач.), раіць.

Я заўсёды раджу падумаць, паглядзець, не спяшацца.

2. каго-што. Прапанаваць каго-, што-н. у якасці каго-, чаго-н.

Доктар р. лекі як сродак ад болю.

3. Раіцца, меркаваць.

Сядзелі мужчыны на лаўцы і ўсё радзілі паміж сабой.

Раду радзіць (разм.) — радзіцца, раіцца.

|| зак. пара́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пахвата́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Тое, што і пахапаць. Ведаеце, доктар, я летась, якраз у гэты час, пад канец лета, ох пахватаў судакоў. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Dr. med. dent.

= doctor medicinae dentariae – доктар стаматалогіі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)