двара́нства, ‑а, м.
Пануючае саслоўе феадальнага (пазней — і капіталістычнага) грамадства, якое складалася з памешчыкаў, вышэйшых чыноўнікаў і мела асноўнай крыніцай даходу зямельную ўласнасць. Так, антычная дзяржава была, перш за ўсё, дзяржавай рабаўладальнікаў для падаўлення рабоў, феадальная дзяржава — органам дваранства для падаўлення прыгонных сялян, а сучасная прадстаўнічая дзяржава ёсць сродак эксплуатацыі наёмнай працы капіталам. Энгельс. // Званне двараніна. Атрымаць дваранства, // зб. Дваране. Павятовае дваранства.
•••
Прадвадзіцель дваранства гл. прадвадзіцель.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Жонд ’дзяржава, урад’ (Сл. паўн.-зах.). З польск. rząd ’урад’ (з коранем *ręd‑ > рад‑ у парадак і г. д.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ха́нства, ‑а, н.
1. Званне, тытул хана.
2. Дзяржава, вобласць, якой правіць хан. Казанскае ханства.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
totalitarian [təʊˌtæləˈteəriən] adj. таталіта́рны; тата́льны; дыкта́тарска-бюракраты́чны;
a tota litarian state таталіта́рная дзяржа́ва
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Séemacht
f -, -mächte марска́я дзяржа́ва
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Wéltmacht
f -, -mächte сусве́тная дзяржа́ва
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Algérien
[-i¦ən-]
n -s Алжы́р (дзяржава)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
кагана́т, ‑а, М ‑наце, м.
Гіст. Дзяржава, правадыр якой меў тытул кагана. Цюркскі каганат. Хазарскі каганат.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фра́нкскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да франкаў, які належыць, уласцівы ім. Франкская дзяржава. Франкскі дыялект.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аперэ́тачны прям., перен. опере́точный;
~ная арты́стка — опере́точная арти́стка;
~ная дзяржа́ва — опере́точное госуда́рство
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)