шчыпцы́, -о́ў.

Інструмент для сціскання, схоплівання ў выглядзе двух змацаваных на шарніры стрыжняў.

Хірургічныя ш.

Ш. для арэхаў.

|| прым. шчыпцо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бо́ляча: адсю́ль го́рача, адту́ль б. погов. ме́жду двух огне́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

веласіпе́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Двух- або трохколая машына для язды, якая прыводзіцца ў рух націскнымі педалямі.

|| прым. веласіпе́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

но́жніцы, -ні́ц.

Інструмент для рэзання, стрыжкі, які складаецца з двух накрыж змацаваных нажоў з ручкамі ў выглядзе кольцаў.

Хірургічныя н.

|| прым. но́жнічны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

складанаскаро́чаны, -ая, -ае.

У словаўтварэнні: утвораны са скарочаных частак двух або некалькіх слоў, якія ўваходзяць у склад якіх-н. назваў (напр., спецкар — спецыяльны карэспандэнт).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

словазлучэ́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Сінтаксічная адзінка, якая ўтвараецца спалучэннем двух або некалькіх слоў, аб’яднаных граматычна і па сэнсе.

|| прым. словазлуча́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чы́жык², -а, м.

Дзіцячая гульня, у якой завостраная з двух канцоў палачка заганяецца кіем у круг, а таксама сама такая палачка.

Гуляць у чыжыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стык прям., перен. стык, род. сты́ку м.;

на сты́ке двух доро́г на сты́ку дзвюх даро́г;

стык двух диви́зий воен. стык дзвюх дыві́зій;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

duplicate1 [ˈdju:plɪkət] n. ко́пія, дубліка́т

in duplicate у двух экзэмпля́рах

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кінжа́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Колючая зброя ў выглядзе клінка, вострага з двух бакоў і звужанага на канцы.

|| прым. кінжа́льны, -ая, -ае.

К. ўдар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)