цвінта́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Двор, агароджанае месца вакол царквы, касцёла, дзе выконваюцца розныя царкоўныя абрады і хаваюць некаторых царкоўных служыцеляў.

На цвінтары раслі векавыя ліпы.

Прыкасцельны ц.

|| прым. цвінта́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

На́вар ’двор для скаціны’ (Бяльк.). Да вор ’загарадка, агароджа’, утворана хутчэй за ўсё з першапачатковага прыназоўнага словазлучэння на вор, гл. у Бялькевіча навыр ’пад карову, даіць карову (і на двор)’. Паралельна да надворак ’двор’, параўн. ворак ’двор для скаціны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мане́тны Münz-;

мане́тны двор Münzamt n -(e)s, -ämter

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

дзядзі́нец, -нца м.

1. па́перть ж.;

2. обл. большо́й двор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

надво́р нареч.

1. (из помещения) нару́жу, на двор;

вы́йсці н. — вы́йти нару́жу (на двор);

2. (чем-л. кверху) нару́жу;

шэ́рсцю н. — ше́рстью нару́жу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

прахадны́ Dúrchgangs-;

прахадн двор Dúrchgangshof m -(e)s, -höfe;

◊ гэ́та не дом, а прахадн двор разм hier geht es zu wie in éinem Táubenschlag

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

усади́ть сов.

1. (кого, что) усадзі́ць, пасадзі́ць;

усади́ть ученико́в за уро́ки усадзі́ць (пасадзі́ць) ву́чняў за ўро́кі;

2. (растениями) усадзі́ць;

усади́ть двор тополя́ми усадзі́ць двор тапо́лямі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

маёнтак, двор

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

дваро́вы, -ая, -ае.

1. Які адносіцца да хаты, сядзібы, знаходзіцца на двары¹ (у 1 і 2 знач.).

Дваровыя пабудовы.

2. Прыгонны, узяты ў панскі двор для абслугоўвання памешчыка (пра сялян) (гіст.).

Дваровыя людзі.

Флігель для дваровых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

мане́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да манеты. Манетны фонд. // Які мае адносіны да чаканні манет. Манетны станок.

•••

Манетны двор гл. двор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)