До́ня, до́нька ’дачка’ (памяншальныя формы ад дачка́, гл.). Параўн. рус. до́ня, до́нька, до́нюшка ’тс’, укр. до́ня, до́нька, до́нечка ’тс’. Формы гіпакарыстычнага характару з спецыфічным суфіксам гл. Фасмер, 1, 529.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

выда́нне​II н:

дачка́ на выда́нн разм die héiratsfähige [erwáchsene] Tóchter

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бо́льшы, -ая, -ае.

1.

Выш. ст. да прыметніка вялікі.

2. Старэйшы па ўзросце, званні і пад.

Большая дачка.

3. у знач. наз. бо́льшы, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Дарослы, старэйшы (разм.).

Слухаць большых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сла́ўны, -ая, -ае.

1. Які набыў славу або варты яе; славуты.

Вера Харужая — слаўная дачка беларускага народа.

2. Харошы, прыемны, добры, які выклікае прыхільнасць, дае радасць.

Слаўнае дзіця.

С. дзянёк.

Слаўную пабудавалі хату.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

па́нна, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. Незамужняя дачка пана.

2. Маладая дзяўчына, якая належала да прывілеяваных пластоў грамадства ў дарэвалюцыйны час.

|| памянш.-ласк. па́нначка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыёмны, -ая, -ае.

1. гл. прыняць.

2. Які ўсынавіў каго-н. або ўсыноўлены кімн.

П. бацька.

Прыёмная дачка.

3. у знач. наз. прыёмная, -ай, мн. -ыя, -ых, ж. Пакой для наведвальнікаў.

Прыёмная рэктара.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цэсарэ́ўна, ‑ы, ж.

1. Жонка цэсарэвіча.

2. Дачка цара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вайту́ўна ’дачка войта’ (Мал.). З польск. wojtówna ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

каралёў, ‑лёва.

Які належыць каралю (у 1 знач.). Каралёва дачка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вайто́ўна ’дачка войта’ (Гарэц.). Рус. смал. войтовна. Да войт.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)