She nags him all day long. Яна чапляецца да яго з раніцы да ночы.
3. бале́ць, ныць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Клапата́ць ’рупліва, старанна займацца чым-небудзь’ (ТСБМ, Нас., Шат., Мат. Гом., Сл. паўн.-зах.), ’дакучаць, назаляць’ (Нас.). Укр.клопотати ’рупліва займацца чым-небудзь’, рус.клопотать ’тс’, польск.kłopotać ’дакучаць, назаляць’, чэш.klopotati ’надрывацца на рабоце’. Іншыя, мабыць, першасныя значэнні: чэш.klopotati, ’спяшацца, бегчы, калаціць’, славац.klopotať ’стукаць’, н.-луж.kłopotaś ’калаціць’, балг.клопотя ’грымець’, серб.-харв.клопо̀тати ’тс’, славен.klopotáti ’стукаць’, ст.-рус.клопотати ’шумець, грымець, стукаць, злавацца’. Геаграфія лексем і іх значэнняў сведчыць аб тым, што другаснае значэнне клапатаць, якое збераглося ў беларускай мове, ахоплівае арэал, што ўключае польскую, беларускую, украінскую і ў меншай меры рускую мовы (у апошняй — заходнюю частку арэала). Таму можна меркаваць аб польскай крыніцы. Пры гэтым пранікнуць мог назоўнік клопат, а вытворныя ад яго маглі ўзнікнуць на ўсходнеславянскай глебе незалежна ад польскай. З пункту погляду прамоўнай рэканструкцыі прасл.klopotati (як klokotati) як гукапераймальны дзеяслоў узнікла ад прасл.klopotъ < klop‑otъ < klopati (балг.клопам, серб.-харв.кло́пати, славен.klópati ’стукаць’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вярня́каць ’гаварыць абы-што, неўпапад’ (браг., З нар. сл.); ’дакучаць’ (мазыр., Мат. Гом.). Запазычана з рус. мовы; параўн. варнакать: разан., кур. ’хлусіць, балбатаць’; ’вярзці’, цвяр. ’паўдн. ’рабіць што-небудзь, абы-як, неахайна’; ’гаварыць глупства, балбатаць, малоць языком абы-што’, варон. ’гаварыць няясна, незразумела’, дан.варнякаць ’тс’, а гэта да рус.варнак ’катаржнік, злачынец, зладзюга, бадзяга, хуліган, жулік’, ад якога і ўкр.варна́к ’тс’. Гл. яшчэ Рудніцкі, 1, 317.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
zúsetzen
1.
vt дадава́ць, прыбаўля́ць
2.
vi (D)
1)
dem Féinde schwer ~ — нане́сці праці́ўніку вялі́кія стра́ты