tender1 [ˈtendə] n.
1. comm. дагаво́р-падра́д, тэ́ндар
2. тэ́ндар (на чыгунцы)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Vertrág
m -(e)s, -träge дамо́ва, дагаво́р, кантра́кт
kraft des ~es — у сі́лу дагаво́ру [дамо́вы]
laut ~ — зго́дна з дагаво́рам [дамо́вай]
ein leonínischer ~ — каба́льны дагаво́р
den ~ ánnehmen* — пагадзі́цца на заключэ́нне дагаво́ру [дамо́вы, кантра́кта]
éinen ~ schlíeßen* — заключы́ць дагаво́р
éinen ~ bréchen* — пару́шыць дагаво́р
éinen ~ éinhalten* — выко́нваць дагаво́р [дамо́ву], прытры́млівацца дагаво́ру [дамо́вы]
éinen ~ ernéuern — узнаві́ць дагаво́р [дамо́ву]
éinen ~ hinterlégen — юрыд. дэпані́раваць дагаво́р
éinen ~ unterschréiben* [unterzéichnen] — падпіса́ць дагаво́р [дамо́ву]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
многастаро́нні, ‑яя, ‑яе.
1. Які мае некалькі старон. Многастаронняя прызма.
2. Абавязковы для некалькіх зацікаўленых бакоў, удзельнікаў чаго‑н. Многастаронні дагавор.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
субпадра́д, ‑у, М ‑дзе, м.
Спец. Дагавор з пэўнай арганізацыяй на частковае выкананне якіх‑н. работ як частка больш агульнага дагавору.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
акцэсі́йны
(ад лац. accessio = далучэнне)
які далучаецца;
а. дагавор — дагавор, падпісваючы які дзяржава далучаецца да дагавору, заключанага раней паміж іншымі дзяржавамі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
канкарда́т
(лац. concordatum = дагавор)
дагавор паміж рымскім папам і ўрадам пэўнай дзяржавы аб становішчы і прывілеях каталіцкай царквы ў гэтай дзяржаве.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
канве́нцыя, ‑і, ж.
Міжнародны дагавор, пагадненне па якіх‑н. спецыяльных пытаннях. Заключыць канвенцыю. Рыбалоўная канвенцыя. Паштовая канвенцыя. Канвенцыя аб забароне бактэрыялагічнай зброі.
[Ад лац. conventio — дагавор.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
канкарда́т, ‑у, М ‑даце, м.
Дагавор паміж рымскім панам і ўрадам пэўнай дзяржавы аб становішчы і прывілеях каталіцкай царквы ў гэтай дзяржаве.
[Лац. concordatum ад concordare — быць згодным.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раўнапра́ўны, ‑ая, ‑ае.
Які мае роўныя, аднолькавыя з кім‑, чым‑н. правы; заснаваны на раўнапраўі. Раўнапраўныя члены грамадства. Раўнапраўныя адносіны. Раўнапраўны дагавор.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пакт
(лац. pactum = дагавор)
міжнародны дагавор, звычайна вялікага палітычнага значэння.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)