Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
míttönen
viфіз. рэзанараваць, гуча́ць адно́лькава (з чым-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Тутне́ць ‘пульсаваць, рытмічна адгукацца’: тутніць у жылах кроў (Ластоўскі, Выбр. тв., 210), сюды ж тутно́ ‘пульс’ (Ласт.), ст.-бел.тутно ‘напружанне’ (ГСБМ). Параўн. рус.сіб.ту́тнуць ‘гучаць, адгукацца па зямлі (пра тупат)’, польск. старое tętnieć ‘рытмічна адгукацца, гучаць, разлятацца’, харв.tytnjiti ‘адгукацца гулам’, чак.tytńȉt ‘гудзець’: u glȏvȉ tutńȉ, славен.дыял.tutnéti ‘глуха гучаць’, серб.ту́тњити ‘грукатаць, грымець’, балг.тъ́тна ‘грымець, разлягацца, грукатаць’, радоп.татни́ ‘дрыжыць, трасецца (зямля пры землятрусе)’, макед.татни, татони ‘гудзець, разлягацца гулам’, ц.-слав.тѫтьнѣти ‘грымець, гучаць’. Прасл.*tǫtьneti/*tǫtьnati разглядаецца як вынік рэдуплікацыі кораня, які мае гукапераймальнае паходжанне (Фасмер, 4, 127; Брукнер, 571; Скок, 3, 529; Борысь, 633; Рэйзак, Prasl. dialektizacija, 146), дзеяслоў фармальна блізкі да літ.tutnoti ‘калаціць, таўчы’. Меркаванні Фурлан (Бязлай, 4, 252) пра мажлівасць вывядзення з прасл.*tǫtati і дэвербатыва *tǫtъ ‘гром, шум’ ставяць пад сумненне з-за адсутнасці фіксацыі ў славянскіх мовах адпаведных слоў (ESJSt, 16, 975), параўн., аднак, тут2 ‘мера, ступень’ няяснага паходжання (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
загуча́цьізагучэ́ць, ‑чыць; зак.
Пачаць гучаць, гучэць. // Прагучаць, прагучэць. Вось-вось загучыць адыходны гудок.Зарыцкі.— А што ты зробіш, — панура абазваўся Гушка, і ў голасе яго загучэла ўпартая нецярплівасць.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ring3[rɪŋ]v.(rang, rung)
1. звані́ць (пра тэлефон);
The telephone hasn’t stopped ringing all day. Тэлефон званіў увесь дзень.
2. (таксамаring up) тэлефанава́ць;
I’ll ring up the manager tomorrow. Я пазваню дырэктару заўтра.
3.гуча́ць; звіне́ць
♦
ring a bellinfml нага́дваць (аб чым-н.);
This surname rings a bell. Гэтае прозвішча здаецца мне знаёмым;
ring in one’s ears/head звіне́ць у вуша́х/галаве́;
ring hollow/falseгуча́ць няшчы́ра/фальшы́ва;
ring trueгуча́ць праўдзі́ва
ring back[ˌrɪŋˈbæk]phr. v.BrE перазвані́ць (каму-н.)
ring off[ˌrɪŋˈɒf]phr. v.BrE дава́ць адбо́й, ве́шаць тру́бку;
He rang off without giving his na me. Ён павесіў трубку, не назваўшы сваё імя.
ring out[ˌrɪŋˈaʊt]phr. v.гуча́ць; чу́цца;
The sound of a shot rang out. Прагучаў стрэл.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Забільдзець ’загусці’ (варонеж., Шатал.). З літ.bildė́ti ’стукаць, гучаць, грымець’, у якім адбылася змена значэння (адкуль *більдзець), да якога даданы прэфікс за‑. Лаўчутэ, Сл. балт., 99.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
і́змы, ‑аў; адз. ізм, ‑у, м.
Іран. Пра тэорыі, філасофскія, мастацкія і інш. плыні, навуковыя назвы якіх часта гучаць штучна і заканчваюцца на «ізм». Ільяшэвіч быццам дзесьці блукае па нейкіх модных «ізмах».Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
унісо́н, ‑у, м.
Адначасовае гучанне двух або некалькіх гукаў аднолькавай вышыні і аднолькавых гукаў у розных актавах.
•••
Ва ўнісон — а) сугучна (спяваць, гучаць і пад.); б) зладжана (рабіць што‑н., дзейнічаць і пад.).
[Іт. unison.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
knell
[nel]1.
n.
1) хаўту́рны звон
2) жало́бны гук
3) дрэ́нная прыме́та, дрэ́нны знак
2.
v.i.
1) звані́ць на хаўту́рах
2) злаве́сна гуча́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Брыня́ць ’набухаць’. Здаецца, беларускае новаўтварэнне да слав.*brьněti: укр.брені́ти, брині́ти ’гучаць; цвісці, красавацца’, ст.-польск.brznieć (польск.brzmieć), чэш.brněti і г. д. ’гучаць’. Як заўважыў Брукнер, 45, словы, якія азначаюць гучанне, гук, часта азначаюць і набуханне. Параўн. слав.*bręk‑ (гукапераймальная аснова) і *bręk‑ ’набухаць’ (гл. бра́кнуць), польск.brzmieć ’тс’, але nabrzmiały ’набухлы’. Бел.брыня́ць < *brьněti (развівалася, можа, пад польск. уплывам?). Адсюль і бры́на ’цвіль’ (гл.). Сюды адносіцца і абрыняць (гл.) ’напухнуць, азызнуць’ (гл. Мартынаў, БЛ, 1972, 2, 74).