◎ Пе́ран ’пярун’ (светлаг., рэч., Мат. Гом.), персть ’пярун’, ’гром’ (Ян.). βμ пярун (гл.). Націск на першым складзе, магчыма, пад уплывам польск. piorun ’маланка, грому аднак змены ў вакалізме застаюцца нявыплачанымі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

брантаза́ўр

(ад гр. bronte = гром, пярун + -заўр)

буйны дыназаўр юрскага перыяду з групы заўраподаў, які жыў у Паўн. Амерыцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

бранты́ды

(ад гр. bronte = гром + eidos = выгляд)

нізкія громападобныя гукі, якія часта можна пачуць у раёнах актыўнай сейсмічнай дзейнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

lightning [ˈlaɪtnɪŋ] n. мала́нка, бліскаві́ца;

thunder and lightning гром і мала́нка;

be struck by lightning быць забі́тым мала́нкаю

♦

like (greased) lightning (ху́тка) як мала́нка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

out of a blue sky, out of a clear sky

ра́птам, зьняна́цку, нечака́на, як гром зь я́снага не́ба

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

thunderbolt

[ˈӨʌndərboʊlt]

n.

1) мала́нка з гро́мам

2) Figur. не́шта нечака́нае; гром зь я́снага не́ба

3) Figur. дынамі́чны чалаве́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

блесте́ть несов.

1. (издавать блеск) блішча́ць; (время от времени) блі́скаць; (сиять) ззяць; (сверкать) зіхаце́ць;

стекло́ блесте́ло на со́лнце шкло блішча́ла на со́нцы;

грохота́л гром и блесте́ла мо́лния грыме́ў гром і блі́скала мала́нка;

2. перен. (отличаться) вызнача́цца;

не бле́щет умо́м не вызнача́ецца ро́зумам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

грукаце́ць, ‑качу, ‑каціш, ‑каціць; незак.

Разм. Ствараць грукат; грукатаць. Пыхкаючы сінім дымком, грукацелі, злосна чмыхалі на глейкім полі трактары. Бялевіч. У небе ярка ўспыхвалі маланкі, аглушальна грукацеў гром. Сіняўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алітэра́цыя, ‑і, ж.

Паўтарэнне аднолькавых або блізкіх зычных для ўзмацнення гукавой выразнасці паэтычнай мовы, якое дасягаецца адпаведным падборам слоў, напрыклад: Голасам моцы, ціха і важна Гром пракаціўся ўгары. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узарва́ць, -ву́, -ве́ш, -ве́; -вём, -вяце́, -ву́ць; -ві́; -ва́ны; зак.

1. што. Разбурыць выбухам.

У. пераправу.

2. што. Узадраць, парушыць цэласць чаго-н.

У. падлогу.

3. перан., што. Парушыць чым-н. спакой, цішыню і пад.

Гром апладысментаў узарваў цішыню.

4. перан., каго (што); пераважна безас. Абурыць, раззлаваць (разм.).

Гэта несправядлівасць узарвала яго.

Ад яго слоў мяне ўзарвала.

|| незак. узрыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 1—3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)