górnictwo

н. горная прамысловасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

су́песак, -ску, м.

Асадкавая пясчана-гліністая горная парода, а таксама рыхлая глеба, якая змяшчае ў сабе пясок (пераважна) і гліну.

|| прым. су́пескавы, -ая, -ае і супясча́ны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Бро́кен м (горная вяршыня ў Гарцы) Brócken m -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кімберлі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Магматычная горная парода, якая ўтрымлівае алмазы. Алмазаносныя кімберліты.

[Ад назвы г. Кімберлі ў Паўднёвай Афрыцы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ягня́тнік, ‑а, м.

Буйная горная драпежная птушка сямейства ястрабаў, якая харчуецца пераважна падлай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кварцы́т, ‑у, М ‑цыце, м.

Горная парода, якая складаецца пераважна з кварцу. Крышталічны кварцыт.

[Ням. Quarzit.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

латэры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Горная парода чырвонага або бурага колеру, падобная на гліну.

[Ад лац. later — цэгла.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыяба́з, ‑а, м.

Горная парода даўняга вулканічнага паходжання, падобная на базальт (скарыстоўваецца як будаўнічы матэрыял).

[Ад грэч. diabasis — пераход, праходжанне праз што‑н.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыяры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Глыбінная магматычная горная парода зеленавата-шэрага колеру (скарыстоўваецца ў будаўніцтве.)

[Ад грэч. diorízō — адрозніваю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ме́ргель, ‑ю, м.

Асадкавая горная парода, якая складаецца з кальцыту або даламіту і гліністых мінералаў.

[Ням. Mergel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)