Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
едкі, горкі
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
зачха́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Пачаць часта чхаць. Горкі пыл, якога ён наглытаўся, непрыемна пяршыў у горле, і немец зачхаўся.Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
vertrímmen
vtразм. адлупцава́ць, збіць на го́ркія́блык
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
verwámsen
vtгруб. збіць (на горкі яблык), адлупцава́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Гарчэ́ча ’гаркота, горкі смак’ (БРС). Утварэнне суфіксам ‑еча (‑эча) ад го́ркі (< прасл.*gorьkъ). Адносна суфіксацыі Трубачоў (Проспект, 59–61) мяркуе, што ўкр. і бел. суфікс *‑etja звязаны з паўд.-слав.*‑otja (параўн. бел.мале́ча, укр.мале́ча і серб.-харв.malòča).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гарката́, ‑ы, ДМ ‑каце ігарко́та, ‑ы, ДМ ‑коце, ж.
1.Горкі смак; горкі пах. Адчуваць гаркату ў роце.
2. Пра што‑н. горкае. Хрумсь-хрумсь... — чулася на плоце: дзеці елі рабіну — гаркату.Пташнікаў.
3.перан. Пачуццё горычы, выкліканае бядой, няўдачай, крыўдай. Гарката на душы. □ [Васіль] адчуў, як падступіла да грудзей гаркота.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гірса́, ‑ы, ж.
Пустазелле сямейства злакавых. Сягоння не пазнаць Былых палос, разор, Дзе толькі рос палын Ды горкі хлеб з гірсою.Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ха́нжаскі, ‑ая, ‑ае.
Поўны ханжаства; крывадушны. Ханжаскія паводзіны. □ Горкі з’едліва высмейваў фальшыва-апякунскі тон і ханжаскую «спагадлівасць» некаторых «знаўцаў» сялянскай душы.Перкін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ГО́РАЦКАЯ СУКО́ННАЯ МАНУФАКТУ́РА Дзейнічала ў 1795—1820 у мяст.Горкі (цяпер г.Горкі Магілёўскай вобл.). У 1809—17 мела 3 станкі. У 1795 працавала больш за 50 чал., у 1819 — 41 чал. У 1814 выраблена 5 тыс. аршынаў сукна, 710 аршынаў байкі.