выпра́ва ж.

1. (действие) отправле́ние ср., снаряже́ние ср.; см. выпраўля́ць II 1;

2. экспеди́ция, экску́рсия, похо́д м., прогу́лка;

3. обл. ве́щи в доро́гу;

4. уст. прида́ное ср.;

5. вы́правка, оса́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упы́нак, ‑нку, м.

Разм. Спакой. Дома ён не знаходзіў упынку. Маці адчувала прычыну і сілком пачала выпраўляць Аляксея на вячэрнія пагулянкі. Пальчэўскі. Памяць! Ні ўпынку, ні прыпынку ёй. Сабаленка.

•••

Без упынку — не перастаючы, не сціхаючы, не абмяжоўваючы сябе. Хтосьці без упынку балесна енчыць і стогне. Мядзёлка. Ліна балбатала без упынку. «Маладосць».

Няма (не мець) упынку — нельга стрымаць, спыніць. [Крывіцкі:] — Няма ўпынку на хлопцаў, усюды яны ўлезуць. Лобан. Ціха. Толькі лье і лье дождж, няма на яго сёння ўпынку. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wyprawiać

незак.

1. адпраўляць; выпраўляць;

wyprawiać w drogę — збіраць у дарогу;

2. рабіць; чыніць; наладжваць; ладзіць;

3. вырабляць;

4. абтынкоўваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

beríchtigen

vt

1) выпраўля́ць, папраўля́ць; (с)карэкці́раваць

2) абвярга́ць (ілжывае паведамленне)

3) плаці́ць (доўг)

éine Réchnung ~ — плаці́ць па раху́нку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

correct

[kəˈrekt]

1.

v.t.

1) пра́віць, папраўля́ць (памы́лкі), выпраўля́ць; рабі́ць заўва́гу

2) стры́мваць, утаймо́ўваць, суніма́ць

3) кара́ць

4) рэгулява́ць

2.

adj.

1) пра́вільны, слу́шны

2) адпаве́дны

correct dress — адпаве́днае адзе́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

remedy

[ˈremədi]

1.

n., pl. -dies

1) лек -у m.

2) сро́дак -ку m. (ад чаго́); за́хад -у m.; ме́ра f. (су́праць чаго́-н.); лячэ́ньне n.

2.

v.t.

выпраўля́ць, папраўля́ць; выле́чваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

reclaim

[rɪˈkleɪm]

v.t.

1) вярта́ць для ўжы́тку

to reclaim the swamp — зрабі́ць бало́та прыда́тным для ўжы́тку

2) дамага́цца зваро́ту; забіра́ць наза́д

I reclaimed my property — я дамо́гся зваро́ту маёмасьці

3) выпраўля́ць, перавыхо́ўваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

nácharbeiten

1.

vt

1) перайма́ць

2) наганя́ць (упушчанае)

3) выпраўля́ць, дарабля́ць

2.

vi (D) перайма́ць (каго-н. у рабоце і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Тынк ‘пакрыццё паверхні будаўнічых канструкцый’ (ТСБМ, Нас., Байк. і Некр., Касп., Гарэц., Ласт., ТС, Сл. ПЗБ), ‘тынкоўка, раствор для тынкоўкі’ (Сцяшк., Шат., ПСл, Шушк.), ‘матэрыял, якім забіваюць шчыліны ў сцяне’ (Бяльк.), сюды ж тынкава́ць ‘пакрываць тынкоўкай’ (Нас., Ласт., Касп.), тынкова́ць ‘тс’ (ТС): tynkovácʼ ŭ kołočki, u dranku (Арх. Вяр.), тинкова́ти ‘апрацоўваць, выпраўляць паверхню вапнай’ (Горбач, Зах.-пол. гов.), ст.-бел. тынковати ‘тынкаваць’ (1695 г.), тынкованье (тынкоўкай) (1690 г., ГСБМ). Праз польск. tynk ‘тс’, якое з нова-в.-ням. Tünche ‘тынкаванне’, ‘тынкоўка’, а апошняе з лац. tunica ‘скура’, ‘покрыва’, ‘абалонка’. Лацінскае слова, як і ст.-грэч. χιτών ‘хітон, туніка’, былі запазычаны праз фінікійскую мову з арамейск. kittūnā́ < ст.-яўр. kuttṓneth ‘тс’ (Борысь, 659; Брукнер, 589; ЕСУМ, 5, 570).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zuréchtmachen

аддз. vt

1) рыхтава́ць; гатава́ць

2) прыбіра́ць, наво́дзіць пара́дак (у памяшканні)

3) выпраўля́ць; (па)пра́віць

das Haar ~ — прычэ́свацца

2.

(sich) прыхаро́швацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)