вы́важыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.

1. Узважваючы, вызначыць вагу. Выважыць гару.

2. Выцягнуць, вывернуць што‑н. вагай. Выважыць пень, камень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назна́чить сов.

1. назна́чыць, прызна́чыць;

2. вы́значыць, назна́чыць, мног. паназнача́ць; прызна́чыць; паста́віць; накірава́ць; см. назнача́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

гатунко́васць, ‑і, ж.

1. Прыналежнасць да таго ці іншага гатунку (пра тавары, вырабы). Вызначыць гатунковасць прадукцыі.

2. Прыналежнасць да высокага, каштоўнага гатунку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́разіць, ‑ражу, ‑разіш, ‑разіць; зак., што.

Вызначыць у якіх‑н. адзінках. Выразіць у лічбах, у метрах. Выразіць цэны ў аднолькавых грашовых адзінках.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кантэ́кст, ‑у, М ‑сце, м.

Закончаны ўрывак пісьмовай мовы (тэксту), які дазваляе вызначыць сэнс кожнага слова або выразу, што ў яго ўваходзяць.

[Ад лац. contextus — цесная сувязь, злучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакамісава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., каго.

Разм. Вызначыць на перакамісіі стан здароўя, годнасці да чаго‑н. і пад. Перакамісаваць хворых. Перакамісаваць ваеннаабавязаных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

define [dɪˈfaɪn] v.

1. вызнача́ць, дава́ць вызначэ́нне (у розных знач.);

define one’s position вы́значыць сваё ста́ўленне (да каго-н./чаго-н.)

2. акрэ́сліваць

3. выяўля́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

size​2 [saɪz] v. сартырава́ць па велічыні́;

size soldiers стро́іць салда́т паво́дле ро́сту

size up [ˌsaɪzˈʌp] phr. v. infml ацэ́ньваць;

size up the situation вы́значыць сітуа́цыю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

аспіра́тар, ‑а, м.

Прыстасаванне, з дапамогай якога бяруцца пробы паветра, газаў і пад., каб вызначыць іх хімічны састаў, колькасць пылу, вільгаці і інш.

[Ад лац. aspirare — дзьмуць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нармалізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

1. Вызначыць (вызначаць) нормы.

2. Наблізіць (набліжаць) да нормы, падпарадкаваць (падпарадкоўваць) норме. Нармалізаваць міжнародныя адносіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)