epóchemachend

a эпаха́льны, надзвыча́йны, выда́тны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

pfúndig

a разм. выда́тны, фа́йны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

tréfflich

a цудо́ўны, выда́тны, надзвыча́йны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

urst

a разм. выда́тны, фа́йны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

vórtrefflich

a выда́тны, до́бры, даскана́лы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

карыфей, ‑я, м.

1. Кіраўнік хору ў старажытнагрэчаскім тэатры.

2. перан. Выс. Выдатны дзеяч на якім‑н. долі дзейнасці. Карыфей навукі. Карыфей тэатра. Карыфеі сусветнай літаратуры.

[Грэч. koryphaios.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Адме́нны ’выдатны, асаблівы’ (БРС, Бяльк.), рус. отменный да мяняць (гл.). Параўн. польск. odmienny і рус. отличный. Бел. адменны, магчыма, калька з рускага.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Міравы́ ’вельмі добры, выдатны, цудоўны’ (ТСБМ; міёр., Нар. сл.). З рус. мировой ’тс’, параўн. ст.-рус. мировати ’жыць у міры, добра ладзіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

выдатнасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць выдатнага; незвычайнасць.

2. Што‑н. славутае. Архітэктурныя выдатнасці Полацка. Прыродныя і этнаграфічныя выдатнасці.

3. Выдатны ў нейкай справе спецыяліст. Сусветныя выдатнасці навукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

музыка́нт музыка́нт, -та м., разг. музы́ка, -кі м.;

выдаю́щийся музыка́нт выда́тны музыка́нт (музы́ка);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)