беззага́нны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае заганаў, недахопаў; бездакорны па якасці. Беззаганная прадукцыя. Беззаганны верш. Беззаганная ідэя. Беззаганны характар. // Выдатны, дасканалы. Беззаганная выпраўка. Беззаганныя паводзіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карыфе́й, ‑я, м.

1. Кіраўнік хору ў старажытнагрэчаскім тэатры.

2. перан. Выс. Выдатны дзеяч на якім‑н. долі дзейнасці. Карыфей навукі. Карыфей тэатра. Карыфеі сусветнай літаратуры.

[Грэч. koryphaios.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pfúndig

a разм. выда́тны, фа́йны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

tréfflich

a цудо́ўны, выда́тны, надзвыча́йны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

urst

a разм. выда́тны, фа́йны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

epóchemachend

a эпаха́льны, надзвыча́йны, выда́тны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

vórtrefflich

a выда́тны, до́бры, даскана́лы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

áusgezeichnet

a выда́тны, ве́льмі до́бры

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Адме́нны ’выдатны, асаблівы’ (БРС, Бяльк.), рус. отменный да мяняць (гл.). Параўн. польск. odmienny і рус. отличный. Бел. адменны, магчыма, калька з рускага.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Міравы́ ’вельмі добры, выдатны, цудоўны’ (ТСБМ; міёр., Нар. сл.). З рус. мировой ’тс’, параўн. ст.-рус. мировати ’жыць у міры, добра ладзіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)