manifesto
[,mænɪˈfestoʊ]
1.
n., pl. -toes
маніфэ́ст -у m.
2.
v.i.
выдава́ць маніфэ́ст
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
выдава́нне ср.
1. вы́дача ж.;
2. вы́дача ж.;
3. изда́ние;
4. вы́дача ж., разглаше́ние;
5. вы́дача ж.;
1-5 см. выдава́ць 1-4, 6
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
прыкі́двацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да прыкінуцца.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пападацца, трапляцца паміж кім‑, чым‑н.; пракідацца. Праўда, зямля там не дужа добрая — ёсць пырнік, свірэпка, растуць васількі, дзе-нідзе прыкідваецца і шча[ўе]. Гроднеў.
3. Зал. да прыкідваць.
•••
Прыкідвацца авечкай — выдаваць сябе за някемлівага, дурнаватага чалавека.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
verpféifen
* vt разм. дано́сіць (на каго-н.), выдава́ць (каго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
personate
[ˈpɜ:rsəneɪt]
v.t.
1) граць ро́лю каго́ (у п’е́се)
2) выдава́ць сябе́ за каго́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
◎ Пінькаць, пінькнуць — перадае гук сініцы (КТС), рус. ттькать ’выдаваць слабыя гукі’, польск. pińkać ’шчабятаць, спяваць’, чэш. pinkati, мар. pnikai ’пішчаць’. Гукапераймальнае > ’тварэнне з суф. ‑ка‑ (Васілеўскі, Прадукт. тыпы, 80; Махэк₂, 450).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
беспрацо́ўны, ‑ая, ‑ае.
Пазбаўлены работы, заработку, а таксама магчымасці атрымаць (у капіталістычных краінах) пастаянны заработак. У кішэні ляжалі дакументы на імя беспрацоўнага настаўніка, за якога я павінен быў выдаваць сябе. Анісаў. / у знач. наз. беспрацо́ўны, ‑ага, м.; беспрацо́ўная, ‑ай, ж. Я знаю, што мне беспрацоўным не быць, Што голад не будзе за мною хадзіць. А. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ашамётак ’нерухавае дзіця, адзетае ў рыззё не свайго памеру’ (КЭС, лаг.). Ад шамятаць ’выдаваць ’прыглушаныя гукі; ціха есці; рваць што-небудзь на дробныя кавалачкі і інш.’, параўн. рус. шеметать ’праводзіць час без справы’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
impersonate
[ɪmˈpɜ:rsəneɪt]
v.t.
1) увасабля́ць
2) ады́грываць ро́лю
3) выдава́ць сябе́ за каго́ і́ншага; імітава́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
verhökern
vt
1) прадава́ць (паштучна, з латка)
2) перан. прадава́ць, выдава́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)