атаско́п

(ад гр. us, otos = вуха + -скоп)

медыцынскі інструмент для даследавання вуха; вушное люстэрка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

тугава́ты, ‑ая, ‑ае.

Трохі тугі. Сівалоб, хоць і тугаваты быў на здагадку, усё ж такі здагадаўся: яны [даяркі] яшчэ нічога не ведаюць. Сабаленка.

•••

Тугаваты на вуха — тое, што і тугі на вуха (гл. тугі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бязву́хі, ‑ая, ‑ае.

Без вуха, аднавухі; без вушэй. // Без вушка. Бязвухі збан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

środkowy

środkow|y

сярэдні;

ucho ~e анат. сярэдняе вуха

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

schwérhörig

a - тугі́ на ву́ха, глухава́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Míttelohrentzündung

f - мед. запале́нне сярэ́дняга ву́ха

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hárthörig

a тугі́ на ву́ха, глухава́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

auricular

[ɔˈrɪkjələr]

adj.

1) вушны́

2) сказа́ны на ву́ха

auricular confession — ці́хая спо́ведзь

3) у фо́рме ву́ха, вушкава́ты

4) перадсардэ́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

атарэ́я

(ад гр. us, otos = вуха + rhoia = цячэнне, выцяканне)

гноецячэнне з вуха, сімптом сярэдняга і вонкавага атытаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

аўры́кула

(лац. auricula = мочка вуха)

1) мочка вуха; вушная ракавіна;

2) дэкаратыўная расліна, адзін з відаў прымулы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)