auricular

[ɔˈrɪkjələr]

adj.

1) вушны́

2) сказа́ны на ву́ха

auricular confession — ці́хая спо́ведзь

3) у фо́рме ву́ха, вушкава́ты

4) перадсардэ́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

атарэ́я

(ад гр. us, otos = вуха + rhoia = цячэнне, выцяканне)

гноецячэнне з вуха, сімптом сярэдняга і вонкавага атытаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

аўры́кула

(лац. auricula = мочка вуха)

1) мочка вуха; вушная ракавіна;

2) дэкаратыўная расліна, адзін з відаў прымулы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

прастудзі́ць, ‑студжу, ‑студзіш, ‑студзіць; зак., каго-што.

Прастудай выклікаць хваробу. Прастудзіць дзяцей. Прастудзіць вуха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ву́шка ’восілка (у вядры ці інш.)’; ’прывязка, якою прымацоўваецца цапілна’ (ДАБМ, камент., 828, Нас., БРС). Памянш. ад вуха ў адносінах да прадметаў, знешні выгляд якіх нагадвае вуха.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

undetectable [ˌʌndɪˈtektəbl] adj. недасту́пны;

This sound is undetectable to the human ear. Гэты гук недаступны для чалавечага вуха.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

проу́шина ж., техн. праву́шына, -ны ж.; ву́ха, -ха ср., ву́шка, -ка ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

auricle

[ˈɔrɪkəl]

n.

1) во́нкавае ву́ха

2) перадсэ́рдзе n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

cochlea

[ˈkoʊkliə]

n., pl. -leae

улі́тка f. (нутрано́га ву́ха)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

улі́тка ж анат (частка ўнутранага вуха) Schnéckengang m -(e)s, -gänge

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)