Со ‘вокліч, якім падганяюць вала’ (ТС). Скарочанае ад ксо ‘тс’, гл. цоб.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ahoy [əˈhɔɪ] interj. naut. (вокліч маракоў, каб прыцягнуць увагу):
Ship ahoy! Вунь карабель!;
Ahoy there! Гэй вы, на караблі!
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
whoop1 [wu:p, hu:p] n. вы́клік, вы́гук, вы́крык, во́кліч (выражаюць здзіўленне, радасць і да т.п.);
whoops of joy ра́дасныя во́клічы
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
вы́гук, ‑у, м.
Гучны вокліч, выкрык. Прамова [Пятрэнкі] раз-пораз перарывалася дружным смехам у зале, выгукамі адабрэння. Краўчанка. Сабраліся мужчыны і пад выгукі «раз, два — узялі!» штурхалі машыну. Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
А жу́ля, а жу́ля ’вокліч пры адгоне гусей’ (Інстр. III). Няясна. Параўн. агіль.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Авы́ць ’вокліч для адгону парасят’ (Бяльк., Мядзв.), параўн. авыс ’адгон катоў’ (КТС). Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Акы́ш ’вокліч для адгону птушак’ (Бяльк., БРС), акыша ’адганяць курэй’ (КТС). Гл. кыш.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Аву́нь ’вон (вокліч для адгону сабакі)’ (Бяльк.); а‑ пратэтычнае, вунь у значэнні ўказальнага прыслоўя.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Агы́нь ’вокліч для адгону гусей’ (Бяльк.), сюды ж агыля: агылʼа (КСТ). Гл. агіль, гыля.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Агі́ль ’вокліч для адгону гусей’ (КТС). Сюды ж агыля (агылʼа) (КСТ). Гл. гыля, агынь.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)