eternal

[ɪˈtɜ:rnəl]

adj.

1) ве́чны; вячы́сты (дуб), векаве́чны

2) адве́чны, спрадве́чны (бало́ты)

3) нязьме́нны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

нятле́нны, ‑ая, ‑ае.

Уст.

1. Які не паддаецца гніенню, тленню. Нятленныя мошчы.

2. перан. Які ніколі не знікае; вечны. Літаратурны твор — гэта не толькі праўдзівы дакумент эпохі, а такім ён павінен быць абавязкова, але і нятленны помнік мастацтва. Юрэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вэ́рхал, ‑у, м.

Разм. Страшэнны беспарадак, неразбярыха; крык, шум. У доме — вэрхал, усё пайшло дагары нагамі. Карпаў. На ферме зноў падняўся вэрхал: спрачаліся, каму колькі год. Пташнікаў. Бегае, круціцца, галёкае, як ашалелы: вечны вэрхал праз яго на дварэ. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перпе́туум-мо́біле

(лац. perpetuum mobile = які вечна рухаецца)

вечны рухавік, фантастычны рухавік, які аднойчы запушчаны быццам ніколі не спыніць свой рух.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

perennial [pəˈreniəl] adj.

1. круглагадо́вы

2. пастая́нны, заўсёдны, ве́чны;

a perennial problem ве́чная прабле́ма;

a perennial complaint пастая́нная ска́рга

3. шматгадо́вы (пра расліны)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

шах I м. (титул) шах

шах II -у м., шахм. шах;

○ ве́чны ш. — шахм. ве́чный шах

шах III межд. шара́х

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вяста́лка

(лац. Vestalis = які мае адносіны да багіні Весты)

жрыца багіні Весты ў Стараж. Рыме, якая падтрымлівала вечны агонь у яе храме.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ageless

[ˈeɪdʒləs]

adj.

1) які́ не старэ́е

2) ве́чны, пракаве́тны, адве́чны

the ageless wisdom — адве́чная му́драсьць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

éwig

1.

a ве́чны, адве́чны

auf ~ — наве́кі, наве́к

2.

adv ве́чна, бяско́нца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ве́чный в разн. знач. ве́чны;

переда́ть в ве́чное по́льзование перада́ць у ве́чнае карыста́нне;

ве́чные спо́ры ве́чныя спрэ́чкі;

◊

ве́чная сла́ва ве́чная сла́ва;

ве́чный поко́й ве́чны спако́й;

ве́чная па́мять ве́чная па́мяць;

ве́чное перо́ ве́чнае пяро́;

спать ве́чным сном спаць ве́чным сном;

на ве́ки ве́чные на ве́кі ве́чныя.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)