аміла́н

(ад аміды)

разнавіднасць сінтэтычнага валакна з поліамідаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

«Знамя труда» (шматтыражная газ., Магілёўскі камбінат сінт. валакна) 11/343

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

◎ Плу́танка ’дулька, пакулле — пыл і дробныя часткі валакна пры трапанні’ (ЛА, 4). Ад ’туманы ’блытаны’ < апутаць ’блытаць, камячыць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трэ́нне ‘кастрыца, цвёрдыя адходы пры апрацоўцы валакна’ (Сл. ПЗБ, Трух.). Узыходзіць да *ter‑ьn‑ьje < прасл. *terti > це́рці (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

корд, ‑у, М ‑дзе, м.

1. Моцныя кручаныя ніткі з баваўнянага або хімічнага валакна, якія скарыстоўваюцца для спецыяльных тэкстыльных вырабаў.

2. Сорт шарсцяной тканіны ў рубчык. Касцюм з корду.

[Фр. corde — вяроўка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азбесты́т

(ад азбест)

цеплаізаляцыйны матэрыял з кароткага азбеставага валакна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

◎ Па́скабкі, паскыбкі ’астаткі ад валакна канапель, калі ўюць вяроўкі’ (Бяльк.). З паскубісі. Да паскубці < скубці (гл.). Словаўтваральныя фарманты (па‑ і ‑к‑) маюць дэмінутыўнае значэнне.⇉

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

азбалі́т

[ад азб(ест) + -літ]

будаўнічы матэрыял з сумесі магнезіяльнага цэменту, апілак і азбеставага валакна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сіло́н

(чэш. silon)

гандлёвая назва паліяміднага валакна, якое выраблялася ў Чэхаславакіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

абдзі́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. абдзіраць — абдзерці (у 1 знач.).

2. толькі мн. (абдзі́ркі, ‑рак). Ільняное ці канаплянае валакно з-пад грэбеня. // Кудзеля з такога валакна; зрэб’е.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)