Смя́так ‘згушчэнне чаго-небудзь вадкага; вільгаць толькі што зрубленага дрэва’ (Нас.), смя́тка ‘недавараная частка яйца’ (Сцяц.). Рус. смя́тка ‘вадкі, некруты стан (аб яйку)’. Ад месці (гл.); Праабражэнскі, 2, 343; Фасмер 3, 695.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

густы́, -а́я, -о́е.

1. Які складаецца з мноства аднародных прадметаў, размешчаных блізка адзін каля аднаго.

Г. бярэзнік.

Густое жыта.

Буракі растуць густа (прысл.).

2. Не вадкі, з аслабленай цякучасцю, насычаны.

Густая смятана.

3. Шчыльны, малапранікальны для зроку, святла.

Г. туман.

Густыя воблакі.

4. Пра голас: паўнагучны.

Г. бас.

|| наз. густата́, -ы́, ДМ -таце́, ж. і гушчыня́, -і́, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

fluid

[ˈflu:ɪd]

1.

adj.

1) цяку́чы, ва́дкі

2) няста́лы, зьме́нны

2.

n.

ва́дкасьць f. або́ газ -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

watery [ˈwɔ:təri] adj.

1. вадзяні́сты, ва́дкі;

watery tea сла́бы чай

2. бле́дны;

watery colours бле́дныя фа́рбы

3. мо́кры;

watery eyes слязлі́выя во́чы;

a watery wind вільго́тны ве́цер

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ліквіда́мбар

(ад лац. liquidus = вадкі, цякучы + амбра)

дрэва сям. гамамелідавых, пашыранае ў субтропіках; дае стыракс 2.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

fluent

[ˈflu:ənt]

adj.

1) бе́глы (чыта́ньне, мо́ва), дастатко́ва свабо́дны

2) які́ ху́тка, лёгка гаво́рыць або́ пі́ша

3) няста́лы; ва́дкі, цяку́чы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

аксілікві́т

[ад аксі(ген) + лац. liquidus = вадкі]

выбуховае рэчыва, сумесь вадкага кіслароду з гаручымі порыстымі матэрыяламі (вугалем, апілкамі, торфам, саломай).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кандэнса́цыя

(лац. condensatio)

1) ператварэнне пары, газу ў вадкі стан;

2) назапашванне чаго-н. у вялікай колькасці (напр. к. энергіі).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

газалі́н

(фр. gazoline, ад gaz + лац. oleum = алей)

вадкі прадукт перагонкі нафты, які выкарыстоўваецца ў якасці паліва для рухавікоў унутранага згарання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

лікві́дус

(лац. liquidus = вадкі; відавочны)

графічная выява (лінія, паверхня) залежнасці тэмператур пачатку раўнаважнай крышталізацыі раствораў або сплаваў ад іх хімічнага складу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)