аса́дак -ку m., адпа́ды, адкі́ды -аў pl. only (пры ачышча́ньні на́фты)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
адсто́йм.
1. (асадак) Satz m -es, Bódensatz m;
2. (дзеянне) Klärung f -, Klären n -s
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Inkrustatión
f -, -en
1) інкруста́цыя
2) тэх. на́кіп, налёт, аса́дак
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
sludge
[slʌdʒ]
n.
1) бало́та n., дрыгва́f.
2) мул -у, аса́дак -ку m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ля́гір ’нікацін у люльцы’ (віл., Сл. ПЗБ). З польск.lagier ’ляк, сок з сялёдкі’ і інш. значэнні, якое Слаўскі (4, 27) выводзіць з ням.Lagier (< с.-в.-ням.lëger ’асадак у віне’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сусто́й ’смятана’ (Мат. Маг.), ’вяршкі з малака’ (Мат. Гом.), ’адстой’ (Яўс.), ’асадак на дне пасудзіны з вадкасцю’ (Юрч. Вытв.). Ад сусто́іцца ’адстаяцца’ (Нас., ТС), сусто́іць ’адстаяць’ < стаяць (гл.) з ‑о‑ пад націскам.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Гу́шча ’гушча’, гушча́р ’гушча’. Прасл.*gǫšča ’гушча’ (у розных значэннях: ’лес’, ’асадак’). Агляд форм гл. у Трубачова, Эт. сл., 7, 89–90. Гл. яшчэ Фасмер, 1, 479. Зыходнае *gǫstja (ад прыметніка *gǫstъ ’густы’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
feces
[ˈfi:si:z]
n., pl.
1) кал -у m.
2) адкі́ды pl. only; аса́дак -ку m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Níederschlag
m -(e)s, -schläge
1) аса́дак
2) pl атмасфе́рныя апа́дкі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
адстая́цца, ‑стаіцца; зак.
1. Пастаяўшы нейкі час, даць асадак, адстой (пра вадкасць). Семнаццаціметровая тоўшча вады адстаялася, утварыўшы тры слаі.М. Стральцоў.
2.перан. Набыць канчатковы ўстойлівы выгляд (пра думкі, погляды). Усё там [у маленстве] ясна, міла здалёк, адстаялася ў часе, выдатна вынашана, нават і ў сорак пяць гадоў.Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)