unused1 [ˌʌnˈju:zd] adj. нявы́карыстаны;
unused leave нявы́карыстаны адпачы́нак;
an unused stamp непага́шаная ма́рка
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Úrlaub
m -(e)s, -e адпачы́нак, во́дпуск; вайск. увальне́нне
ein dekrétmäßiger ~ — дэкрэ́тны адпачы́нак [во́дпуск]
ein únbefristeter ~ — бестэрміно́вы во́дпуск [адпачы́нак]
den ~ ántréten*, in [auf] ~ géhen* — пайсці́ ў адпачы́нак [во́дпуск]
j-m den ~ bewílligen — дазво́ліць каму́-н. адпачы́нак [во́дпуск]
j-m den ~ gewähren — даць каму́-н. адпачы́нак [во́дпуск]
auf [in, im] ~ sein — быць у адпачы́нку [во́дпуску]
in ~ schícken — пасла́ць у адпачы́нак [во́дпуск]
von der Famíli¦e ~ máchen — перан. адпачыва́ць ад сяме́йных спра́ваў
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Адхлу́п ’адпачынак, перадышка’, адхлупіць ’зрабіцца лягчэй’ (Яўс.). Параўн. адхлын (гл.) у тым жа значэнні, што і адхлуп.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Во́дпуск ’адпачынак, часовае вызваленне ад службы, працы’ (БРС, КТС). Запазычанне з рус. отпуск ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 148).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
vacation1 [vəˈkeɪʃn] n.
1. кані́кулы;
the long vacation BrE ле́тнія кані́кулы
2. AmE адпачы́нак, во́дпуск;
on vacation у во́дпуску; на вака́цыях;
take a vacation пайсці́ ў адпачы́нак
3. fml звальне́нне, вызвале́нне (з пасады)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
трохтыднёвы, ‑ая, ‑ае.
1. Які працягваецца тры тыдні. Трохтыднёвы адпачынак. // Прызначаны, разлічаны на тры тыдні. Трохтыднёвы запас прадуктаў.
2. Узростам у тры тыдні. Трохтыднёвае кацяня.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
*Морны, морный ’свабодны, вольны’ (Бяльк.). Няясна. Магчыма, звязана генетычна з серб.-харв. о̏дморан ’які адпачыў, бадзёры’ < о̀дмор ’адпачынак’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рэгра́цыя ’вольны час, адпачынак; лёгкая праца’ (Нас.). Ст.-бел. рекрацыя ’тс’. Параўн. яшчэ славац. regrácia ’забава’. Гл. рэкрэацыя.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ша́бас, ‑у; м.
1. Суботні адпачынак, суботняе свята, прадпісанае яўрэйскай рэлігіяй. Шабас быў якраз, субота, — Грэх жа брацца га работу. Крапіва.
2. Тое, што і ша́баш.
[Стараж.-яўр.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кайф, кейф
(ар. käyf)
1) стан ап’янення;
2) эфект задавальнення ад розных пачуццёвых уражанняў; прыемная бяздзейнасць і адпачынак.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)