перац назоўнік | мужчынскі род

  1. Трапічная расліна сямейства перцавых, а таксама яе плады (зерне) з горкім пякучым смакам і моцным пахам, якія ўжываюцца як прыправа.

    • У горы жыць ды з перцам есці (прымаўка).
    • Чорны п.

  2. Агародная расліна сямейства паслёнавых з пладамі ў выглядзе струкоў.

    • Фаршыраваны п.

Даць (задаць) перцу каму (размоўнае) — вылаяць, пакараць.

|| прыметнік: перцавы і пярцовы.

  • Перцавы струк.
  • Сямейства перцавых (спецыяльны тэрмін).
  • Пярцовая настойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Pflánze

f -, -n раслі́на

◊ éine nétte ~! — іран. ну і фрукт!, ну і гусь!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

currant [ˈkʌrənt] n.

1. pl. currants кары́нка (чорны дробны сушаны вінаград без костачак)

2. парэ́чкі (кустовая ягадная расліна);

black/red/white currants чо́рныя/чырво́ныя/бе́лыя парэ́чкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сланечнік назоўнік | мужчынскі род

Высокая расліна з буйным жоўтым суквеццем на высокім сцябле, якая вырошчваецца ў асноўным дзеля атрымання алею з насення, а таксама насенне гэтай расліны.

|| прыметнік: сланечнікавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

насеннік назоўнік | мужчынскі род | спецыяльны тэрмін

  1. Расліна або яе плод, пакінуты на насенне.

    • Агурок-н.

  2. Участак, прызначаны для вырошчвання раслін на насенне (спецыяльны тэрмін).

|| жаночы род: насенка.

  • Бульба-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

раслінны прыметнік

  1. гл. расліна.

  2. Які складаецца з раслін.

    • Р. корм.

  3. Прыгатаваны, здабыты з раслін.

    • Р. тлушч.

  4. Які жыве на расліне, раслінах.

    • Раслінная тля.

  5. З малюнкам, адбіткам раслін.

    • Р. арнамент.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

крапіва назоўнік | жаночы род

Травяністая расліна сямейства крапіўных з тонкімі пякучымі валаскамі на сцябле і лісці. Нарваць крапівы.

|| прыметнік: крапіўны.

  • Крапіўная ліхаманка — тое, што і крапіўніца (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

кукуруза назоўнік | жаночы род

Аднагадовая травяністая расліна сямейства злакавых з высокім і тоўстым сцяблом і ядомымі буйнымі жоўтымі зярнятамі, сабранымі ў пачаткі, а таксама зерне гэтай расліны.

|| прыметнік: кукурузны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

помесь назоўнік | жаночы род

  1. Жывёліна або расліна, атрыманая ад скрыжавання розных парод, гатункаў.

    • Мул — л. асла з кабылай.

  2. пераноснае значэнне: Мешаніна, сумесь чаго-н. разнароднага.

    • П. натуралізму з пошласцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

злак назоўнік | мужчынскі род

Расліна са сцяблом у форме саломіны і з дробнымі кветкамі, сабранымі ў суквецце (колас, мяцёлку або кісць).

  • Хлебныя злакі.
  • Кармавыя злакі.

|| прыметнік: злакавы.

  • Злакавыя расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)