сабады́ла, ‑ы, ж.

Расліна сямейства лілейных, настойка і адвар насення якой выкарыстоўваюцца супраць паразітаў жывёл і чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сафо́ра, ‑ы, ж.

Шматгадовая расліна сямейства бабовых з непарнаперыстымі лісцямі і кветкамі, сабранымі ў гронкі або мяцёлкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спірэ́я, ‑і, ж.

Хмызняковая расліна сямейства ружакветных з белымі, ружовымі або чырвонымі кветкамі, сабранымі ў парасоны; вятроўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

традэска́нцыя, ‑і, ж.

Род травяністых раслін з роўнымі або паўзучымі сцёбламі; культывуецца як дэкаратыўная і хатняя расліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ямс, ‑у, м.

Шматгадовая травяністая расліна з багатымі на крухмал клубнямі, якая расце ў тропіках і субтропіках.

[Англ. yams.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ясно́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Травяністая расліна сямейства губакветных. Яснотка пурпуровая. Яснотка плямістая.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вало́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

Травяністая расліна сямейства складанакветных, якая расце ў жыце і іншых злаках і цвіце сінімі кветкамі; васілёк.

|| прым. вало́шкавы, -ая, -ае.

Валошкавыя вочы (сінія, колеру валошкі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хмель, хме́лю, м.

1. Павойная расліна сямейства тутавых з доўгім тонкім сцяблом, насенне якой выкарыстоўваецца ў піваварэнні.

2. Стан ап’янення, выкліканы алкагольнымі напоямі.

Яго х. не бярэ.

|| прым. хме́левы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парэ́чкі, -чак, адз. парэ́чка, -і, ДМ -чцы, ж.

Кустовая ягадная расліна з ядомымі кісла-салодкімі ягадамі, а таксама самі гэтыя ягады.

Чырвоныя, чорныя, белыя п.

|| прым. парэ́чкавы, -ая, -ае.

Парэчкавае варэнне.

П. куст.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

слане́чнік, -у, мн. -і, -аў, м.

Аднагадовая травяністая расліна з буйным жоўтым суквеццем на высокім сцябле, якая вырошчваецца ў асноўным дзеля атрымання алею з насення, а таксама насенне гэтай расліны.

|| прым. слане́чнікавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)