płat, ~u
м.
1. кавалак, кусок; акравак;
płat mięsa — кавалак мяса;
2. паласа; палоса; участак;
3. ав. крыло;
4. анат. доля;
płat płucny — доля лёгкага
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
overdo [ˌəʊvəˈdu:] v. (overdid, overdone)
1. перабо́льшваць, перавялі́чваць, утры́раваць
2. перастара́цца, перабіра́ць (ме́ру), перадава́ць;
Don’t overdo the salt in the soup! Не перасольвайце суп!
3. перава́рваць; перапяка́ць; перасма́жваць (пра мяса); перасква́рваць (пра сала); перапра́жваць (пра каву, семкі і да т.п.)
♦
overdo it/things ператамля́цца, перанапру́жвацца; перапрацо́ўваць; перабіра́ць ме́ру
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
fit2 [fɪt] adj.
1. (for) прыго́дны, прыда́тны;
This meat is not fit to eat. Гэта мяса не прыдатнае для ежы./Гэта мяса нельга есці.
2. (for) здаро́вы;
He is still not fit for work. Ён яшчэ не можа працаваць.
3. у (до́брай) фо́рме;
He’s very fit this season. Ён у вельмі добрай форме ў гэтым сезоне;
keep fit захо́ўваць (до́брую) фо́рму;
I run every morning to keep fit. Я займаюся бегам кожную раніцу, каб заставацца ў форме.
♦
(as) fit as a fiddle infml у до́брым здаро́ўі;
He is over ninety now, but still as fit as a fiddle. Яму зараз за дзевяноста, але ён яшчэ добра сябе адчувае.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Бі́гус ’бігус, сечанае мяса’ (Нас., Гарэц., Др.-Падб.); пераносна ’ханжа, крывадушнік’ (Гарэц., Др.-Падб.). Укр. бігос ’смажаная капуста з салам’, рус. би́гус. З польск. bigos ’тс’ (а гэта з ням. Beguß; Латання, РФВ, 1, 262; Міклашыч, 13; Фасмер, 1, 164, або з ням. Beiguß; Шалудзька, Нім., 22). Гл. Кюнэ, Poln., 44; Шалудзька, Нім., там жа, і прыведзеную вышэй літ-py (няпэўна Брукнер, 27, які першакрыніцай лічыць ням. Bleiguß ’кавалачкі волава’). Параўн. ст.-бел. бигос ’рагу’ (XVII ст., Булыка, Запазыч.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Каўду́н ’вантрабянка’ (Сцяшк. МГ). Параўн. у Фасмера, 2, 288, колдуны́ ’пельмені’; параўн. далей польск. kołdun ’піражок з сырога мяса’, чэш. kaldoun ’гусіныя вантробы’. Падрабязны агляд у слав. мовах у Слаўскага, 2, 35. Запазычанне з с.-в.-ням. крыніцы: kaldūne (у польск. мове ўжо ў XIV ст.), ням. Kaldaunen (у ням. мове ўзята з с.-лац. caldūna: да cal(i)dus ’цёплыя вантробы толькі што забітай жывёлы’). Гл. Фасмер, там жа; Слаўскі, там жа; Бернекер, 1, 472.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
gammon
I [ˈgæmən]
1.
n.
вэ́нджаны кумпя́к
2.
v.t.
салі́ць, вэ́ндзіць (мя́са, ры́бу)
II [ˈgæmən]
1.
v.i.
1) загаво́рваць зу́бы (з мэ́тай ашука́ньня)
2) прыкі́двацца, удава́ць
2.
v.t.
ашу́кваць каго́
3.
n. Brit., informal
лухта́ f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Пе́чань, печэня, часта ў мн. л.: печане́, пе́чані, пе́чэні ’печань’ (ТСБМ, КЭС, Касп., ТС, Бяльк., Сл. ПЗБ), пе́чэнне ’пячонкі’ (Растарг.). Укр. пече́ня ’смажаніна’, ст.-польск. pieczenia, а з XVIII — pieczeń ’тс’, славац. pečeň, ’пячонка’, pečeňa ’смажаніна’. Прасл. *pečenь ’печанае, смажанае мяса’ (Слаўскі, SP, К 128), з якога пазней развілося ’смажаная печань’ > ’печань’ (Махэк₂, 441; Брукнер, 406; Фасмер, 3, 255–256). Да пячы́ (гл.). Сюды ж: пячэ́ня, пэче́ня ’смажаніна’ (мін., Дзмітр.: Шпіл.; Бес.; Нас.), пічанёўка ’кілбаса, начыненая фаршам з унутранасцей’ (полац., Нар. сл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Салані́на ’свіное пасоленае сала’ (ТСБМ, ТС), ’свіное сала; салёная гавядзіна’ (Нас.), ’сала’ (ПЗБ, Бяльк., Сцяшк. МГ), ’тоўстае добра пасоленае свіное сала’ (Нар. сл.), ’сала, праслойкі мяса сярод сала’ (Нар. словатв.). Рус. солони́на ’пасоленае сала або салёная гавядзіна’, укр. солони́на ’свіное сала’, польск. słonina ’свіное сала’, чэш. slanina ’шпік, вэнджанае сала’, славац. slanina ’свіное сала’, серб.-харв. сла̀нина ’вэнджанае сала, шпік’, славен. slanína ’тс’, балг. слани́на ’тс’. Прасл. *solnina. Ад *soln‑ (гл. салоны) з суф. ‑ina, гл. SP, 1, 121; Махэк₂, 596.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
zäh
1.
a
1) цвёрды (пра мяса)
2) вя́зкі (пра метал)
3) упа́рты, трыва́лы
~es Gedächtnis — до́брая па́мяць
2.
adv
1) упа́рта, цвёрда, сто́йка
2) паво́льна, з ця́жкасцю
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
заліўны́, ‑ая, ‑ое.
1. Які затапляецца вадой у час паводак. Заліўны луг. □ На заліўных берагах Савойкі трава густая. Дуброўскі.
2. Вельмі моцны, густы, праліўны (пра дождж). Раптам каментатар з нейкім жалем, з нейкім унутраным шкадаваннем паведаміў, што над стадыёнам пайшоў заліўны дождж. Сабаленка.
3. Спец. Прызначаны для залівання. Заліўная гарлавіна.
4. Заліты густым наварам і астуджаны. Заліўное парася. // у знач. наз. заліўно́е, ‑ога, н. Халодная страва з мяса або рыбы, залітых густым наварам і астуджаных. Заказаць заліўное.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)