умяшча́льнасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць умяшчальнага (у 1 знач.). Умяшчальнасць клуба.

2. Здольнасць умяшчаць пэўную колькасць чаго‑н.; ёмістасць. Умяшчальнасць цыстэрны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агранулацыто́з

(ад а- + гранула + -цытоз)

хвароба, пры якой значна змяншаецца колькасць або поўнасцю адсутнічаюць агранулацыты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

біяма́са

(ад бія- + маса)

колькасць рэчыва жывых арганізмаў на адзінку паверхні сушы ці аб'ёму вады.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Мі́німум ’найменшая колькасць, сама менш, мінімальна’, ’сукупнасць ведаў або мерапрыемстваў, неабходных у якой-небудзь галіне’ (ТСБМ). Праз польск. ці рус. мову з лац. minimum ’вельмі мала’, ’зусім не’, ’менш за ўсё’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

...градусны, ‑ая, ‑ае.

Другая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае: мае такую колькасць градусаў, якая названа ў першай частцы, напрыклад: дзесяціградусны, саракаградусны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грузапад’ёмнасць, ‑і, ж.

Гранічная здольнасць механізма паднімаць цяжкі груз. // Колькасць грузу, на перавозку або падыманне якога разлічаны вагон, аўтамабіль, ліфт і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кілі́шак, ‑шка, м.

Невялікая шкляная пасудзіна на ножцы; чарка. Хрустальны кілішак. // Колькасць напітку, што можа змясціцца ў такой пасудзіне. Выпіць кілішак гарэлкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крыха́, ‑і, ДМ крысе, ж.

Нязначная колькасць, маленькая часцінка чаго‑н. Крыха поля ля дому была абы-як, дрэнна выраблена. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навыбрако́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-чаго.

Пры выбракоўцы значную колькасць чаго‑н. адкінуць як недабраякаснае, неадпавядаючае стандарту. Навыбракоўваць касцюмаў. Навыбракоўваць кароў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назаця́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-чаго.

Зацягнуць у сярэдзіну, унутр чаго‑н. вялікую колькасць каго‑, чаго‑н. Назацягваць мяшкоў у сенцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)